Oké, dus we ghosten elkaar. Maar waarom in hemelsnaam? We zijn inmiddels (helaas) allemaal bekend met ghosting. Je date met een leuke jongen en alles lijkt goed te zijn. Je ziet hem regelmatig, leert zijn quirky gewoontes kennen en net als je gevoelens begint te krijgen (of ze, in het ergste geval, al hebt) is er opeens complete radiostilte. Eerst denk je dat hij het druk heeft en je wilt jezelf ook niet opdringen, dus trek je je een beetje terug. Als je na een paar dagen nog steeds niet hebt vernomen van Mr. Not so right besluit je hem toch maar eens een appje te sturen met "Hé. hoe gaat het met je?" en blijf je achter met een paar deprimerende blauwe vinkjes. Jep, er is geen ontkennen meer aan: je bent zojuist geghost. Of misschien herken je jezelf wel als ghoster. Ghosten houdt in dat je het contact met iemand plotseling afkapt, zonder ooit een reden te geven. Ook op belletjes, appjes of mailtjes reageer je niet meer. Kortom: je bent totaal van de aardbodem verdwenen, en laat iemand in verwarring achter. (cosmopolitan)

Waarom ghosten we? Ghosten en geghost worden is bijna onlosmakelijke verbonden met online daten. Waarom doen we dat? Iedereen die zich al eens op datingapps waagt, heeft het wellicht al meegemaakt. Eerst denk je dat er iets ergs gebeurd is met de persoon in kwestie. In je wildste fantasieën ligt ze zelfs in het ziekenhuis of op sterven. Maar als je voor de zekerheid toch even haar Instagram checkt en ziet dat ze een paar minuten geleden nog een nieuwe story plaatste, weet je wel beter: je bent geghost. Het lijkt haast alsof we met een epidemie te maken hebben. Zelfs datingappbedrijven zitten met de handen in het haar. Badoo stelt bijvoorbeeld standaardberichtjes op voor zijn gebruikers om iemand af te wijzen. Die zouden het ghosting gebeuren drastisch moeten terugdringen. Bumble vraagt zijn gebruikers zelfs om een antighosting-eed af te leggen. Of die strategieën aanslaan is nog maar de vraag. Samen met twee collega’s van de Erasmus Universiteit Rotterdam ondervroeg ik 328 Vlaamse en Nederlandse datingappgebruikers over hun ervaringen met ghosting. De cijfers liegen er niet om: 85 procent is al minstens een keer geghost (ghostee) en 63 procent heeft al minstens een keer een ander geghost (ghoster). Bijna de helft (43 procent) was zowel ghostee als ghoster. Je kunt dus niet zomaar spreken over ‘dader’ en ‘slachtoffer’, aangezien de kans groot is dat iemand die geghost werd ook zelf al eens een ander ghostte. (EOS)

Ghosting: de online verdwijning van minnaars, vrienden of werknemers Ghosting: het online verdwijnen uit iemand zijn leven. Door sociale media is iedereen met iedereen verbonden. En juist daardoor veronachtzamen we het individuele contact, denkt Hasna El Maroudi, en rukt het fenomeen ghosting op, online uit iemands leven verdwijnen. Wie van jullie is weleens geghost?’ Uit nieuwsgierigheid stelde ik de vraag aan een aantal vriendinnen in een appgroep. Vriendin M. grapt of ik wil weten hoe vaak het haar deze week is overkomen. Vriendin S. geeft eerlijk toe zelf een serial ghoster te zijn, omdat ze het moeilijk vindt om mensen af te wijzen. Makkelijker vindt zij het om niets meer van zich te laten horen en te doen alsof het contact, hoe klein of onbeduidend ook, nooit heeft bestaan. (Volkskrant)