Hesam Janani Nov 11, 2014:

اختیار دارید جناب ثابتی زاده. بزرگ ما هستید.
:-)
بنده نیز از رفتار بزرگمنشانه و تواضعتان بسیار لذت بردم و درس آموختم.

Mohammad Reza Sabeti Zadeh Nov 11, 2014:

متشکر از محاجه ای شیرین و البته مشحون از سخنانی که به علم ناچیز این حقیر افزود
موفق باشید

Hesam Janani Nov 11, 2014:

همانطور که عرض شد جناب ثابتی زاده بحث «ناسخ و منسوخ» ثانویه، و مهمتر اینکه مبحثی «مستقل» از «حدوث و قدم» است. به گمانم توضیحات کافی در اینجا بیان شده است و ادامه دادن این بحث اطاله کلام خواهد بود. بهتر است تصمیم نهایی را به خانم نصرتی واگذار کنیم. چه بسا ایشان با توجه به کلیت متنی که در دست دارند پاسخ شما را به پاسخ بنده ترحیح دادند. با احترام فراوان.

Mohammad Reza Sabeti Zadeh Nov 11, 2014:

استدلال شماد را می پذیرم و قبل هم دارم ولی با توجه به سوالات قبلی که از همین متن خانم نصرتی مطرح کردند برداشت بنده این است که این متن حول محور مبحث ناسخ و منسوخ و همان مسائل جانبی که عرض کردید می گردد

Hesam Janani Nov 10, 2014:

آنچه که شما بیان می فرمایید «بحثی ثانویه» است جناب ثابتی زاده. در بحث های کلامی مربوط در ابتدا در این مورد بحث می کنند که آیا قرآن حادث شده است و یا اینکه قدیم است. اگر بر حادث بودن قرآن اجماع شد آنگاه با استفاده از این مسئله استدلال می کنند که آیا امکان این وجود دارد که به برخی آیات قرآن قید زمانی زد و آنها را برای شرایط امروزی مناسب ندانست یا خیر (چراکه در اینصورت خود قرآن نیز حادث شده، یعنی زمانی «نبوده» و بعد از آن زمان «بود» شده است). همچنین اگر بر سر «قدیم بودن» قرآن توافق شد آنگاه با استفاده از این مسئله استدلال می کنند که زدن قید زمانی به آیات قرآنی اشتباه است و آیات و کلمات قرآنی - چونی حقیقتی ازلی و ابدی هستند- برای همه زمان ها و مکان ها کاربرد و موضوعیت دارند (چرا که قرآن همواره «بوده» است و پیش از آن «نبود»ی وجود نداشته است).
در واقع در این اینجا برای شما یک «خلط مبحثی» پیش امده و بحثی ثانویه را به جای «بحثی اولیه» گرفته اید.
پس در اینجا باید رخ دادن یا حادث شدن و یا همواره بودن یا قدیم بودن قرآن را مدنظر قرار داد و نه بحث های ثانویه و مشتق شده از این مبحث کلامی را.
با احترام

Hesam Janani Nov 10, 2014:

احتراماً عرض می کنم که خیر جناب ثابتی زاده. معنای «اصلی» عبارت «حدوث و قدم» به زبانی ساده این است که آیا قرآن «حادث» شده است (رخ داده است، اتفاق افتاده است) یعنی می توان قبل از آن به وجود عدم یا «نبود» قرآن قائل شد و یا اینکه حقبقت آن و حتی بروز فیزیکی آن (کلماتش) «فرازمانی» است و قرآن از «ازل» موجود بوده، یا به عبارت دیگر «قدیم» است. ضمن اینکه لغت نامه ها بدترین گزینه برای یافتن معنای مناسب در این زمینه هستند. باید به بحث های کلامی موجود مراجعه کرد. بحث حدوث و قدم قرآنی یکی از طویلترین بحث های کلامی و فلسفی اسلامی و حتی غیراسلامی است و معنای آن نیز جسارتاً همان است که عرض شد.
همانطور که در توضیحات قبلی بیان شده بهتر است از کلمات که دارای بار ارزشی هستند در این زمینه اجتناب شود. خصوصاً معادل هایی که شما انتخاب کرده اید مخصوصا واژه
Modernization
ابداً در این زمینه مناسب نیستند.
: ضمن اینکه معنای این قسمت توضیح شما برای من چندان روشن نیست :
«یا قرآن قابلیت ای را دارد که مطالب جدید هم بیاورد»
قاعدتاً امکان اینکه قران مطلب جدیدی بیاورد وجود ندارد چون قریب یک و نیم هزاره از بسته شدن دروازه وحی می گذرد.
بار دیگر عرض می کنم که کلمه
Occurrence
دقیقاً به معنای «رخ دادن» یا همان «حدوث» و
Precedence
نیز به معنای «تقدم داشتن» یا همان «قدم» است.

Mohammad Reza Sabeti Zadeh Nov 10, 2014:

حدوث معنای حادث شدن می دهد ولی در متون فقهی معنای نو شدن و تازه شدن را می دهد که اسلاف کفر به قرآن نسبت داده اند

Mohammad Reza Sabeti Zadeh Nov 10, 2014:

در لغت نامه دهخدا حدوث را به معنای نو شدن یعنی اینکه آیا قرآن قابلیت این را دارد که مطالب جدید هم بیاورد و مخالف کلمه حدوث در لغت نامه دهخدا قِدَم آورده شده است و به معنای قدیمی شدن و البته "منسوخ" شدن است. یعنی اینکه آیا برخی از مطالب قرآن برای همیشه کاراییش را از دست می دهد یا خیر.

Hesam Janani Nov 10, 2014:

Occurrence

که معنای وقوع و یا حادث شدن متأخر از عدم قرآن را میدهد
و

Precedence

که معنای تقدم داشتن قرأن بر هر عدمی دار

در واقع این دو معادل دارای بار ارزشی نیستند و تنها به «قدیم بودن» و یا «حادث بودن» چیزی اشاره می کنند.

استفاده از واژه

Obsolescence

خصوصا در اینجا بسیار می تواند بحث برانگیز باشد. از آنجاییکه که بحث پذیرفته شده در میان دانشمندان کلامی اسلامی و به خصوص شیعه این است که حقیقت قرآن «قدیم» است و متأخر از هیچ عدمی نیست. بنابراین، اگر چنانچه بخواهیم این قدیم بودن را با «کهنگی» مرتبط کنیم آنگاه ممکن است ناخواسته صفتی منفی را به قرآن منتسب کرده باشیم. با توجه به حساسیتی که در اینگونه موضوعات وجود دارد مترجم باید در انتخاب کلمات بسیار دقت کند.