This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Source text - English Supervision of branches under MiFID
According to Article 5 of MiFID, an investment firm which wishes to perform one or
more investment services and activities listed in Annex I to MiFID must obtain
authorisation with appropriate scope by the competent authority of its home Member
State. If a firm wishes to provide those same services in another Member State on a
cross-border basis or through a branch it can do so under this authorisation. It must
simply notify its intention to its home Member State competent authority (Articles 31(2)
and 32(2) of MiFID). The home competent authority must then communicate this
information to the competent authority of the host Member State, i.e. the State where
the firm intends to provide services or establish the branch (Articles 31(3) and 32(3) of
MiFID).
Read together, these provisions lead to four basic conclusions:
1) Operation on a cross-border basis does not alter the nature of the authorization granted to
the investment firm by its home competent authority, nor does it require that authorisation to
be amended: i.e. the MiFID confers a single passport based on home State control.
Nevertheless, the MiFID does require the notification of cross-border operations. This
notification process is a practical tool for enabling both the efficient supervision by the home
competent authority and the effective cooperation among the authorities of home and host
Member States.
2) Authorisation under the MiFID is granted to the investment firm as a whole and not to a
branch. The establishment of a branch is one of the ways in which a firm can operate crossborder.
The branch is an integral part of the investment firm: it is not legally separate and
does not require a separate authorisation (Article 32(1) of MiFID).
3) The competent authority that must be notified whenever a company is seeking to provide a
service on a cross-border basis or establish a branch in another Member State is always that
of the home Member State. The MiFID does not provide any role for the host competent
authority in the authorisation process.
4) Any cross-border operation through a branch outside the territory of the Member State in
which this branch is located is a provision of services by the investment firm and not by the
branch as a separate legal entity.
By contrast, at the level of supervision, the MiFID contains limited exceptions to the principle
of home State control. The important exception for the purposes of this paper is set out in
Article 32(7) and applies to the supervision of branches with respect to the obligations set out
in Articles 19, 21, 22, 25, 27 and 28. In addition, Article 32 (8) confers the power to the home
competent authority of the firm to carry out on sit inspections in the territory of the host
Member State2. Some further exceptions to home country supervision under MiFID include
the precautionary measures that may be taken by the host Member States (Article 62); the
powers for Member States to require all investment firms with branches within their
territories to report to them periodically on the activities of those branches for statistical
purposes (Article 61(1)); and the power for host Members States to require branches to
provide the information necessary to monitor compliance with Article 32(7) (Article 61(2)).
Translation - Polish Nadzór nad oddziałami zgodnie z Dyrektywą w sprawie Rynków Instrumentów Finansowych (MiFID)
Zgodnie z Artykułem 5 Dyrektywy w sprawie Rynków Instrumentów Finansowych (MiFID), spółka inwestycyjna, zamierzająca świadczyć jedną lub więcej usług oraz rodzajów działalności inwestycyjnej, wyszczególnionych w Załączniku 1 do Dyrektywy w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych, musi otrzymać upoważnienie w odpowiednim zakresie, wydane przez właściwe władze danego państwa członkowskiego, w którym spółka ma swoją siedzibę. Jeśli spółka zamierza świadczyć te same usługi w innym państwie członkowskim, w ramach sprzedaży transgranicznej lub poprzez swój oddział, jest to możliwe, zgodnie z tym upoważnieniem. Konieczne jest jedynie poinformowanie o swoim zamiarze właściwe władze w danym państwie członkowskim, w którym spółka ma swoją siedzibę (Artykuły 31(2) oraz 32(2) Dyrektywy w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych – MiFID). Właściwe władze w tym państwie są następnie zobowiązane do przekazania tej informacji do odpowiednich władz w docelowym państwie członkowskim, czyli państwie, w którym spółka zamierza świadczyć usługi lub założyć oddział (Artykuły 31(3) oraz 32(3) Dyrektywy w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych – MiFID).
Generalnie, postanowienia te prowadzą do czterech podstawowych konkluzji:
1) Działalność transgraniczna nie zmienia charakteru upoważnienia przyznanego spółce inwestycyjnej przez właściwe władze w państwie członkowski, w którym ma ona swoją siedzibę, ani też nie wymaga ona zmian w wydanym upoważnieniu: czyli Dyrektywa w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych przyznaje jeden paszport, podlegający organom nadzoru swojego rodzimego państwa. Niemniej jednak, Dyrektywa w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych wymaga powiadomienia na temat operacji transgranicznych. Ten proces powiadamiania jest praktycznym narzędziem, służącym zarówno efektywnemu nadzorowi ze strony właściwych władz państwa, w którym spółka ma swoją siedzibę, jak i efektywnej współpracy pomiędzy władzami rodzimego oraz docelowego państwa członkowskiego.
2) Upoważnienie wydane zgodnie z wymogami Dyrektywy w sprawie Rynków Instrumentów Finansowych jest przyznawane spółce inwestycyjnej jako całości, a nie pojedynczemu oddziałowi. Założenie oddziału jest jednym ze sposobów prowadzenia działalności transgranicznej. Oddział jest integralną częścią spółki inwestycyjnej: nie jest jednostką o odrębnej osobowości prawnej i nie wymaga również wydania osobnego upoważnienia (Artykuł 32(1) Dyrektywy w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych).
3) Właściwe władze, które muszą zostać poinformowane zawsze, gdy spółka zamierza świadczyć usługi w ramach sprzedaży transgranicznej lub założyć oddział w innym państwie członkowskim, są zawsze władzami danego państwa członkowskiego, w którym spółka ma swoją siedzibę. Dyrektywa w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych nie przyznaje żadnej roli władzom właściwym dla kraju docelowego, w którym spółka zamierza świadczyć usługi w procesie wydawania upoważnień.
4) Wszelkie transakcje transgraniczne, wykonywane za pośrednictwem oddziału, znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, w którym oddział ten ma siedzibę, stanowi świadczenie usług przez spółkę inwestycyjną, a nie przez sam oddział, jako jednostkę o odrębnej osobowości prawnej.
W przeciwieństwie do wyżej opisanych uwarunkowań, na poziomie sprawowania nadzoru, Dyrektywa w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych zawiera ograniczoną ilość wyjątków od reguły w postaci kontroli sprawowanej przez władze w rodzimym państwie członkowskim. Istotny w kontekście niniejszego opracowania wyjątek jest zawarty w Artykule32(7) i odnosi się do nadzoru nad oddziałami w odniesieniu do zobowiązań wyszczególnionych w Artykułach 19, 21, 22, 25, 27 oraz 28. Ponadto, Artykuł 32 (8) przyznaje uprawnienia właściwym władzom kraju, w którym spółka inwestycyjna ma swoją siedzibę, do przeprowadzania lokalnych kontroli na terytorium docelowego państwa członkowskiego2. Niektóre z dalszych wyjątków od reguły nadzoru zgodnie z Dyrektywą w Sprawie Rynków Instrumentów Finansowych, sprawowanego przez państwo, którym spółka ma swoją siedzibę, obejmują środki ostrożności, możliwe do podjęcia przez docelowe państwa członkowskie (Artykuł 62); uprawnienia państw członkowskich odnośnie wymogu w stosunku do wszystkich spółek inwestycyjnych, posiadających oddziały na terytorium danego państwa, polegającego na okresowym składaniu sprawozdań na temat działalności, realizowanej przez te oddziały, dla celów statystycznych (Artykuł 61(1)); jak również uprawnienie docelowych państw członkowskich do stosowania wymogu wobec oddziałów, polegającego na konieczności dostarczania informacji niezbędnych do monitorowania zgodności z Artykułem 32(7) (Artykuł 61(2)).
More
Less
Experience
Years of experience: 29. Registered at ProZ.com: Jan 2006.
Keywords: bank translator and interpreter, bank, banking, finance, loans, contracts, TQM, Six Sigma, Project management, PRINCE2. See more.bank translator and interpreter, bank, banking, finance, loans, contracts, TQM, Six Sigma, Project management, PRINCE2, IT, software, fast service, competitive rates. See less.
Expertise