4.3 Bepleiten van de zaak na cassatie en verwijzing
Is de verwijzingsprocedure eenmaal aanhangig, dan hebben partijen het recht hun zaak opnieuw te doen bepleiten, ook wanneer zij hun stellingen niet zouden mogen aanvullen of wijzigen. Het pleidooi dient ertoe partijen de gelegenheid te geven hun zaak nog eens uiteen te zetten in het licht van de uitspraak van de Hoge Raad. Opmerking verdient dat partijen om pleidooi moeten vragen:65 er bestaat geen verplichting voor de verwijzingsrechter om ambtshalve de mogelijkheid van pleidooi te bieden.66

Het voorgaande geldt eveneens ten aanzien van de mogelijkheid voor partijen om een – in de praktijk meer gebruikelijke – memorie na verwijzing te nemen. Ook hier geldt dat partijen er niet op mogen rekenen dat hun ambtshalve deze mogelijkheid zal worden geboden.67 In dit kader zij bovendien erop gewezen dat het Landelijk Procesreglement voor civiele dagvaardingszaken bij de gerechtshoven68 inmiddels in art. 2.26 een regeling bevat voor de termijn voor het indienen van de memorie na verwijzing. Deze termijn wijkt af van de termijn voor het nemen van de memorie van grieven en memorie van antwoord: volgens het reglement wordt een eerste uitstel van zes weken verleend met – behoudens partijperemptoirstelling – daarna nog eenmaal een uitstel van vier weken.


In de procedure na cassatie en verwijzing zijn er grenzen aan de ruimte die zowel de rechter als partijen hebben ten aanzien van de verdere behandeling en beslissing van de zaak. De verwijzingsrechter zal aan de hand van de vernietigde uitspraak en de overwegingen van de Hoge Raad moeten bepalen welk deel van het geschil door het cassatieberoep is ontsloten. Het verdient daarbij aanbeveling om voorop te stellen aan welke beslissingen van de rechter voor cassatie de verwijzingsrechter na verwijzing (niet) is gebonden. Partijen kunnen door middel van hun recht op pleidooi of het nemen van een memorie na verwijzing hun visie op de gevolgen van het arrest van de Hoge Raad voor de verdere loop van het geding voor het voetlicht brengen en conclusies trekken uit feiten die in de procedure vóór cassatie al ter tafel lagen.

http://www.houthoff.com/uploads/tx_hhpublications/Dempsey_-_...

Not sure what your actual context is about but here's an example that may help to further clarify things:

Ongeveer 20% tot 30% van de ingestelde civiele cassatieberoepen is succesvol, dat wil zeggen dat de Hoge Raad een of meer van de cassatieklachten gegrond verklaart en de bestreden uitspraak vernietigt. Volgens de wet is de hoofdregel dat de Hoge Raad de zaak na cassatie zelf afdoet, maar in de praktijk van alledag gebeurt dit slechts bij (hoge) uitzondering. Meestal moet na vernietiging namelijk opnieuw of alsnog over één of meer feitelijke kwesties worden beslist en die taak ligt bij de feitelijke rechters. In de regel verwijst de Hoge Raad na een succesvol cassatieberoep de zaak dan ook naar een ander hof ‘ter verdere behandeling en beslissing.’

(...)

Winst in cassatie betekent niet altijd winst na verwijzing. Een goede memorie na verwijzing waarin de zaak binnen de bijzondere verwijzingsprocedureregels optimaal aan de verwijzingsrechter wordt gepresenteerd, kan daarom het verschil maken tussen winst en verlies voor de cliënt in de verwijzingsprocedure.
http://www.houthoff.com/uploads/tx_hhpublications/3650010068...

--------------------------------------------------
Note added at 1 day6 hrs (2017-01-13 16:59:26 GMT)
--------------------------------------------------

And here's another interesting example: https://www.boek9.nl/files/B92015/B920151201_Hof_Arnhem-Leeu...