This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Expertise
Specializes in:
Linguistics
Medical (general)
Psychology
Law: Contract(s)
Law (general)
Economics
Management
Philosophy
Science (general)
Wine / Oenology / Viticulture
Also works in:
Finance (general)
Human Resources
Real Estate
Government / Politics
History
Poetry & Literature
Medical: Health Care
Tourism & Travel
Idioms / Maxims / Sayings
More
Less
Rates
Portfolio
Sample translations submitted: 2
English to Frisian: De siel fan Amearika (part 1) Detailed field: History
Source text - English
My dad always flew an American flag in our front yard. The blue paint on our two-story house was perennially chipping; the fence, or the rail by the stairs, or the front door, existed in a perpetual state of disrepair, but that flag always flew pristine. Our corner lot, which had been redlined by the federal government, was along the river that divided the black side from the white side of our Iowa town. At the edge of our lawn, high on an aluminum pole, soared the flag, which my dad would replace as soon as it showed the slightest tatter.
My dad was born into a family of sharecroppers on a white plantation in Greenwood, Miss., where black people bent over cotton from can’t-see-in-the-morning to can’t-see-at-night, just as their enslaved ancestors had done not long before. The Mississippi of my dad’s youth was an apartheid state that subjugated its near-majority black population through breathtaking acts of violence. White residents in Mississippi lynched more black people than those in any other state in the country, and the white people in my dad’s home county lynched more black residents than those in any other county in Mississippi, often for such “crimes” as entering a room occupied by white women, bumping into a white girl or trying to start a sharecroppers union. My dad’s mother, like all the black people in Greenwood, could not vote, use the public library or find work other than toiling in the cotton fields or toiling in white people’s houses. So in the 1940s, she packed up her few belongings and her three small children and joined the flood of black Southerners fleeing North. She got off the Illinois Central Railroad in Waterloo, Iowa, only to have her hopes of the mythical Promised Land shattered when she learned that Jim Crow did not end at the Mason-Dixon line.
Grandmama, as we called her, found a house in a segregated black neighborhood on the city’s east side and then found the work that was considered black women’s work no matter where black women lived — cleaning white people’s houses. Dad, too, struggled to find promise in this land. In 1962, at age 17, he signed up for the Army. Like many young men, he joined in hopes of escaping poverty. But he went into the military for another reason as well, a reason common to black men: Dad hoped that if he served his country, his country might finally treat him as an American.
The Army did not end up being his way out. He was passed over for opportunities, his ambition stunted. He would be discharged under murky circumstances and then labor in a series of service jobs for the rest of his life. Like all the black men and women in my family, he believed in hard work, but like all the black men and women in my family, no matter how hard he worked, he never got ahead.
So when I was young, that flag outside our home never made sense to me. How could this black man, having seen firsthand the way his country abused black Americans, how it refused to treat us as full citizens, proudly fly its banner? I didn’t understand his patriotism. It deeply embarrassed me.
I had been taught, in school, through cultural osmosis, that the flag wasn’t really ours, that our history as a people began with enslavement and that we had contributed little to this great nation. It seemed that the closest thing black Americans could have to cultural pride was to be found in our vague connection to Africa, a place we had never been. That my dad felt so much honor in being an American felt like a marker of his degradation, his acceptance of our subordination.
Like most young people, I thought I understood so much, when in fact I understood so little. My father knew exactly what he was doing when he raised that flag. He knew that our people’s contributions to building the richest and most powerful nation in the world were indelible, that the United States simply would not exist without us.
In August 1619, just 12 years after the English settled Jamestown, Va., one year before the Puritans landed at Plymouth Rock and some 157 years before the English colonists even decided they wanted to form their own country, the Jamestown colonists bought 20 to 30 enslaved Africans from English pirates. The pirates had stolen them from a Portuguese slave ship that had forcibly taken them from what is now the country of Angola. Those men and women who came ashore on that August day were the beginning of American slavery. They were among the 12.5 million Africans who would be kidnapped from their homes and brought in chains across the Atlantic Ocean in the largest forced migration in human history until the Second World War. Almost two million did not survive the grueling journey, known as the Middle Passage.
Before the abolishment of the international slave trade, 400,000 enslaved Africans would be sold into America. Those individuals and their descendants transformed the lands to which they’d been brought into some of the most successful colonies in the British Empire. Through backbreaking labor, they cleared the land across the Southeast. They taught the colonists to grow rice. They grew and picked the cotton that at the height of slavery was the nation’s most valuable commodity, accounting for half of all American exports and 66 percent of the world’s supply. They built the plantations of George Washington, Thomas Jefferson and James Madison, sprawling properties that today attract thousands of visitors from across the globe captivated by the history of the world’s greatest democracy. They laid the foundations of the White House and the Capitol, even placing with their unfree hands the Statue of Freedom atop the Capitol dome. They lugged the heavy wooden tracks of the railroads that crisscrossed the South and that helped take the cotton they picked to the Northern textile mills, fueling the Industrial Revolution. They built vast fortunes for white people North and South — at one time, the second-richest man in the nation was a Rhode Island “slave trader.” Profits from black people’s stolen labor helped the young nation pay off its war debts and financed some of our most prestigious universities. It was the relentless buying, selling, insuring and financing of their bodies and the products of their labor that made Wall Street a thriving banking, insurance and trading sector and New York City the financial capital of the world.
But it would be historically inaccurate to reduce the contributions of black people to the vast material wealth created by our bondage. Black Americans have also been, and continue to be, foundational to the idea of American freedom. More than any other group in this country’s history, we have served, generation after generation, in an overlooked but vital role: It is we who have been the perfecters of this democracy.
Translation - Frisian Us oprjuchtingsidealen oer frijdom en gelikensens wiene fuort al klets doe´t se delskreaun waarden. Swarte Amerikanen hawwe fochten en meitsje dy idealen wier. Sûnder dy striid soe Amearika hein nochte nei gjin dimmekrasy ynhawwe.
Artikel út de New York Times fan 18 augustus 2019 troch Nikole Hannah-Jones
(frije ferfrysking fan Jaap Slager)
Us heit liet jimmer de Amerikaanske flage waaie op ús hiem. De blauwe ferve fan ús hûs felle erflik; it sket, of de treppensleuning, of de foardoar wiene ivich suterich, mar dy flage wie altyd tiptop yn oarder. Us hoekhûs, dat fan ´e fidderale oerheid negere waard, stie oan ´e rivier dy´t it swarte diel fan ús stedsje yn Iowa skate fan it blanke diel. Yn ´e hoeke fan ´e bleek, heech oan in alleminium peal, wappere de flage, dy´t fan ús heit by it lytste bewyske fan ôftakjen troch in nije ferfongen waard.
Us heit kaam út in famylje fan lienmannen, dy´t in part fan de risping oan harren lienhearen ôfdrage moasten, op in blanke plantaazje yn Greenwood, Mississippy, dêr´t swarte lju oer katoen gear wiene fan sjuch-noch-neat moarns oant sjuch-neat-mear jûns – lykas harren ta slaaf makke foarâlden dat noch net sa botte lang lyn dien hiene.
It Mississippy fan ús heit wie in apartheidssteat dy´t syn swarte befolking, dy´t omtrint yn it meartal wie, ferhûddûke mei gewelddieden dy´t jin de siken besette. Blanke ynwenners fan Mississippy lynchten mear swarte minsken as dy fan hokker oare steat dan ek. En de blanke lju yn ús heit syn lânsdouwe lynchten mear as dy yn hokker lânsdou yn Mississippy dan ek – fakentiden foar ‘‘misdriuwen’’ as in keamer ynkomme dêr´t op dat stuit blanke froulju ferkearden, by ûngelok tsjin in blank mokkeltsje oan botse of in fakbûn fan lienmannen begjinne.
Us heit syn mem, lykas alle swarte lju yn Greenwood, mocht net stemme, net fan ´e bibleteek brûk meitsje en gjin wurk sykje oars as oer de kluten bealgje op ´e katoenfjilden of ezelje by blanke lju yn ´e hûs.
Dat, yn ´e fjirtiger jierren fan ´e foarrige iuw krige se har spullen en har trije lytse bern byinoar en sleat har oan by de stream swarte suderlingen dy´t nei it noarden flechten. Hja stapte fan ´e trein yn Waterloo, Iowa, dêr´t alle hope fan it mityske Lân fan Belofte mei ien trêd de grûn yn wâde waard doe´t se gewaarwaard dat Jim Crow net ophold by de Mason-Dixon-grins.
Beppe, sa´t wy har neamden, fûn in hûs yn in ôfskate swarte wyk oan ´e eastkant fan ´e stêd. En hja fûn wurk dat beskôge waard as swarte frouljuswurk, likefolle wêr´t swarte froulju taholden – húshimmelster by blanke lju. Us heit hie der ek wol oan en ûntdek belofte yn dit lân. Doe´t er 17 wie, yn 1962, tekene er foar it leger. Lykas wittefolle jonge manlju gong er by it leger en ûntkom de earmoed. Mar hy die it ek út in oare reden, in reden dy´t swarte manlju wakker hiem wie: Us heit tidige derop dat er, as er as soldaat syn lân tsjinne, troch syn lân einlings en t´en lêsten as Amerikaan behannele wurde soe.
It leger loste dy belofte net yn. Hy waard foarbyparte by wurkpaadkânsen en syn ambysje rûn stomp. Hy rekke ûnder ûnkleare omstannichheden út tsjinst en wurke tenei yn in bûnte rige fan tsjinstferbannen foar de rest fan syn libben. Lykas alle swarte manlju en froulju by ús yn ´e famylje hied er in ûnferwrichber leauwe yn hurd wurkjen. Mar, lykas alle swarte manlju en froulju by ús yn ´e famylje bebuorke er neat, hoe´t er ek wrotte en wrame.
Dat, yn ´e tiid dat ik jong wie, wie dy flage op it hiem my in baarch mei in gouden earizer allyk. Hoe koe dizze swarte man, dy´t foar eigen eagen sjoen hie hoe´t syn lân swarte Amerikanen ferhûddûke – ja, it planút ferknikte en behannelje ús as folsleine boargers – yn ´e goedichheid sa grutsk de flage fan datselde lân waaie litte?
Ik begriep de barrels fan syn heitelânsleafde. Sterker, ik skamme my dea.
Ik hie op skoalle leard, troch kulturele osmoaze, dat de flage net earlik uzes wie, dat ús skiednis as folk fan ´e streek gien wie doe´t wy ta slaaf makke wiene, en dat wy net dat makket bydroegen hiene ta dizze grutte naasje. It die bliken dat ús dizige bân yn it skiere ferline mei Afrika – in plak dêr´t wy nea of te ninter west hiene – wol omtrint it neiste wie dat swarte Amerikanen oan kulturele grutskens hawwe koene.
Dat ús heit it him ta in eare rekkene dat er Amerikaan wie, fielde dêrom as in bewiis fan syn bûgjen, fan syn oanfurdigjen fan ús ûnfolweardigens.
Lykas de measte jonge minsken tocht my ek dat ik alles wol foar it snotsje hie, wylst ik der winliken mar in bittere bytsje fan begriep. Us heit wist nammentlik bligslaggerse goed wat er die hoenear´t er dy flage útstuts. Hy wist dat ús bydragen oan de bou fan it rykste en machtichste lân op ierde ûnferwiskber binne, dat de Feriene Steaten sûnder ús ienfâldich net bestien hiene.
Skraachoan tolve jier nei´t de Ingelsken Jamestown yn Virginia stift hiene, koften de kolonisten fan dat plak yn augustus 1619 sa´n 20 oant 30 ta slaaf makke Afrikanen fan Ingelske piraten. Dat wie jit in jier foar´t de puriteinen foet oan lân setten yn Plymouth Rock, en noch 157 jier foar´t de Ingelske kolonisten it überhaupt yn ´e plasse krigen dat se harren eigen lân stiftsje woene.
De piraten hiene dy minsken stellen fan in Portegeesk slaveskip, dat har ûnder twang weihelle hie út wat hjoed-de-dei de Republyk Angoala is. Dy manlju en froulju dy´t doe oan lân brocht waarden, op dy simmerdei yn augustus, wiene it oanbegjin fan de Amerikaanske slavernij. Hja wiene de earste fan 12,5 miljoen Afrikanen dy´t fan ´t bêd lichte en yn boeiens oer de Atlantyske Oseaan fierd waarden, yn de grutste faksearre migraasje sûnt minskewitten oant de Twadde Wrâldkriich ta.
In stikhinne twa miljoen minsken oerlibben de grousume reis, de wreed ferneamde Middle Passage, net.
Oant it stuit ta dat de ynternasjonale slavehannel yllegaal ferklearre waard, wiene al goed fjouwerhûnderttûzen ta slaaf makke Afrikanen ferkoft oan Amearika.
Dy minsken en harren neiteam transformearren it lân dêr´t se ûnwollens hinnebrocht wiene ta guon fan ´e meast suksesfolle koloanjes fan it Britske Ryk. Troch leabrekkend wurk kultivearren hja de grûn fan it gânse súdeasten. Hja learden de kolonisten rys te bouwen. Hja bouden en rispen katoen, dat op ´e top fan ´e slavernij yn it hiele lân it measte sleet opsmiet, goed foar de helte fan alle Amerikaanske eksport en foar twa treddepart fan ´e wrâldpreduksje. Hja bouden de plantaazjes fan George Washington, Thomas Jefferson en James Madison, baas bûtenpleatsen mei wide lânerijen, dy´t tsjintwurdich tûzenen toeristen fan witwêr oanlûke, alhiel yn ´e besnijing fan ´e histoarje fan ´e grutste dimmekrasy fan ´e wrâld. Hja (ik haw it noch oer de ta slaaf makke Afrikanen, net oer de toeristen 😉 , jsl) leine de fûneminten fan it Wite Hûs en it Kapitoal, en pleatsten sels mei harren ûnfrije hannen it Frijheidsbyld op syn sokkel. Hja tôgen de swiere houtene bylzen teplak foar de spoarbanen dy´t it suden trochkruse en dy´t omraken te pas kamen by it ferfier fan it katoen dat se rispen, nei de tekstylfabriken yn it noarden, `brânstof´ foar de Yndustriële Rivvelúsje. Hja bouden in ûnbidigen woltier foar blanke lju yn it noarden en suden — op in bepaald stuit wie de op ien nei rykste keardel fan it lân in slavekeapman fan Rhode Island.
Winsten oer de rêgen fan swarte minsken holpen de jonge naasje wakker by it ôfbeteljen fan kriichslêsten en it finansierjen fan ús meast foaroansteande akkedemys. It wie it rêstleaze keapjen, ferkeapjen, ferassurearjen en finansierjen fan harren lichems en de opbringsten fan harren bodzjen dy´t Wall Street ta in treftich sintrum fan banken en fan fersekerings- en hannelsbedriuwen makken – en New York City ta de finansjele haadstêd fan ´e wrâld.
Mar it soe skiedkundich net hielendal krekt wêze en riddesearje de bydragen fan swarte minsken ta de bombidige stoflike rikens, fergearre troch ús finzenskip. Swarte Amerikanen hawwe ek essinsjeel west, en binne dat noch hieltyd, foar de noasje fan Amerikaanske frijdom. Mear as hokker oare groep dan ek hawwe wy, fan slachte op slachte, de histoarje fan dit lân tsjinne yn in fakentiden oer de kop sjoene, mar fitale rol: Wy wiene it dy´t dizze dimmekrasy aloan perfeksjenearre hawwe.
[ein fan part 1]
English to Dutch: The Power of Curry General field: Art/Literary Detailed field: Poetry & Literature
Source text - English Bishop Michael Curry – the first black presiding bishop of the US Episcopal Church – gave a rousing sermon at the royal wedding of Prince Harry and Meghan Markle.
Here is his speech in full:
“And now in the name of our loving, liberating and life-giving God, Father, Son and Holy Spirit. Amen.
“From the Song of Solomon, in the Bible: Set me as a seal upon your heart, as a seal upon your arm; for love is strong as death, passion fierce as the grave. Its flashes are flashes of fire, a raging flame. Many waters cannot quench love, neither can floods drown it.
“The late Dr Martin Luther King Jr once said, and I quote: ‘We must discover the power of love, the redemptive power of love. And when we do that, we will make of this old world a new world, for love is the only way.’
“There’s power in love. Don’t underestimate it. Don’t even over-sentimentalise it. There’s power, power in love.
“If you don’t believe me, think about a time when you first fell in love. The whole world seemed to centre around you and your beloved.
“Oh there’s power, power in love. Not just in its romantic forms, but any form, any shape of love. There’s a certain sense in which when you are loved, and you know it, when someone cares for you, and you know it, when you love and you show it – it actually feels right.
“There is something right about it. And there’s a reason for it.
The reason has to do with the source. We were made by a power of love, and our lives were meant – and are meant – to be lived in that love. That’s why we are here.
“Ultimately, the source of love is God himself: the source of all of our lives. There’s an old medieval poem that says: ‘Where true love is found, God himself is there’.
“The New Testament says it this way: ‘Beloved, let us love one another, because love is of God, and those who love are born of God and know God. Those who do not love do not know God.’ Why? ‘For God is love.’
“There’s power in love. There’s power in love to help and heal when nothing else can.
“There’s power in love to lift up and liberate when nothing else will.
“There’s power in love to show us the way to live.
“Set me as a seal on your heart… a seal on your arm, for love is as strong as death.
“But love is not only about a young couple. Now the power of love is demonstrated by the fact that we’re all here. Two young people fell in love, and we all showed up.
“But it’s not just for and about a young couple, who we rejoice with. It’s more than that.
“Jesus of Nazareth on one occasion was asked by a lawyer to sum up the essence of the teachings of Moses, and he went back and he reached back into the Hebrew scriptures, to Deuteronomy and Leviticus, and Jesus said: ‘You shall love the Lord your God with all your heart, all your soul, all your mind and all your strength. This is the first and great commandment. And the second is like it: Love your neighbour as yourself.’
“And then in Matthew’s version, he added, he said: ‘On these two, love of God and love of neighbour, hang all the law, all the prophets, everything that Moses wrote, everything in the holy prophets, everything in the scriptures, everything that God has been trying to tell the world… love God, love your neighbours, and while you’re at it, love yourself.’
“No.
“Someone once said that Jesus began the most revolutionary movement in human history.
“A movement grounded in the unconditional love of God for the world – and a movement mandating people to live that love, and in so doing to change not only their lives but the very life of the world itself.
“I’m talking about power. Real power. Power to change the world.
“If you don’t believe me, well, there were some old slaves in America’s Antebellum South who explained the dynamic power of love and why it has the power to transform.
“They explained it this way. They sang a spiritual, even in the midst of their captivity. It’s one that says ‘There is a balm in Gilead…’ a healing balm, something that can make things right.
“‘There is a balm in Gilead to make the wounded whole, there is a balm in Gilead to heal the sin-sick soul.’
“And one of the stanzas actually explains why. They said: ‘If you cannot preach like Peter, and you cannot pray like Paul, you just tell the love of Jesus, how he died to save us all.”‘
“Oh, that’s the balm in Gilead! This way of love, it is the way of life. They got it. He died to save us all.
“He didn’t die for anything he could get out of it. Jesus did not get an honorary doctorate for dying. He didn’t… he wasn’t getting anything out of it. He gave up his life, he sacrificed his life, for the good of others, for the good of the other, for the wellbeing of the world… for us.
“That’s what love is. Love is not selfish and self-centred. Love can be sacrificial, and in so doing, becomes redemptive. And that way of unselfish, sacrificial, redemptive love changes lives, and it can change this world.
“If you don’t believe me, just stop and imagine. Think and imagine a world where love is the way.”
“Imagine our homes and families where love is the way. Imagine neighbourhoods and communities where love is the way.
“Imagine governments and nations where love is the way. Imagine business and commerce where this love is the way.
“Imagine this tired old world where love is the way. When love is the way – unselfish, sacrificial, redemptive.
“When love is the way, then no child will go to bed hungry in this world ever again.
“When love is the way, we will let justice roll down like a mighty stream and righteousness like an ever-flowing brook.
“When love is the way, poverty will become history. When love is the way, the earth will be a sanctuary.
“When love is the way, we will lay down our swords and shields, down by the riverside, to study war no more.
“When love is the way, there’s plenty good room – plenty good room – for all of God’s children.
“Because when love is the way, we actually treat each other, well… like we are actually family.
“When love is the way, we know that God is the source of us all, and we are brothers and sisters, children of God.
“My brothers and sisters, that’s a new heaven, a new earth, a new world, a new human family.
“And let me tell you something, old Solomon was right in the Old Testament: that’s fire.
“Pierre Teilhard de Chardin – and with this I will sit down, we gotta get you all married – French Jesuit Pierre Teilhard de Chardin was arguably one of the great minds, great spirits of the 20th century.
“Jesuit, Roman Catholic priest, scientist, a scholar, a mystic.
“In some of his writings, he said, from his scientific background as well as his theological one, in some of his writings he said – as others have – that the discovery, or invention, or harnessing of fire was one of the great scientific and technological discoveries in all of human history.
“Fire to a great extent made human civilisation possible. Fire made it possible to cook food and to provide sanitary ways of eating which reduced the spread of disease in its time.
“Fire made it possible to heat warm environments and thereby made human migration around the world a possibility, even into colder climates.
“Fire made it possible – there was no Bronze Age without fire, no Iron Age without fire, no Industrial Revolution without fire.
“The advances of fire and technology are greatly dependent on the human ability and capacity to take fire and use it for human good.
“Anybody get here in a car today? An automobile? Nod your heads if you did – I know there were some carriages. But those of us who came in cars, fire – the controlled, harnessed fire – made that possible.
“I know that the Bible says, and I believe it, that Jesus walked on the water. But I have to tell you, I did not walk across the Atlantic Ocean to get here.
“Controlled fire in that plane got me here. Fire makes it possible for us to text and tweet and email and Instagram and Facebook and socially be dysfunctional with each other.
“Fire makes all of that possible, and de Chardin said fire was one of the greatest discoveries in all of human history.
“And he then went on to say that if humanity ever harnesses the energy of fire again, if humanity ever captures the energy of love – it will be the second time in history that we have discovered fire.
“Dr King was right: we must discover love – the redemptive power of love. And when we do that, we will make of this old world, a new world.
“My brother, my sister, God love you, God bless you, and may God hold us all in those almighty hands of love.”
Translation - Dutch Bisschop Michael Curry – de eerste zwarte bisschop in de Episcopale Kerk in de VS – gaf een bevlogen preek bij de koninklijke huwelijksvoltrekking tussen prins Harry en Meghan Markle.
Hier volgt de volledige versie:
“En nu, in naam van onze liefhebbende, bevrijdende en levenschenkende God, Vader, Zoon en Heilige Geest: Amen.
Bind mij als waarmerk op uw hart, als zegel aan uw hand, want liefde is opgewassen tegen de dood, passie tegen het graf. Haar flakkeringen zijn als een laaiend vuur, een verzengende vlam. Vele wateren kunnen liefde niet blussen, en overstromingen haar niet verdrinken.
Wijlen Dr. Martin Luther King jr. zei eens, en ik citeer: ‘Wij moeten de kracht van liefde ontdekken, haar reddende kracht. En als we daarin slagen, dan zullen we deze oude wereld herscheppen in een nieuwe, want liefde is de enige weg daarnaartoe.’
Liefde heeft kracht. Onderschat haar niet. Ga er ook niet overdreven sentimenteel over lopen doen. Er schuilt gewoon kracht in liefde.
Als je me niet gelooft, denk dan aan de tijd dat je voor het eerst verliefd werd. De hele wereld leek te draaien om jou en je geliefde.
O, zeker, er schuilt kracht in liefde. Niet alleen in haar romantische verschijningsvorm, maar in welke vorm dan ook, welke liefdesvorm ook. Er zit een zekere logica in wanneer er iemand van je houdt, en dat wéét je, wanneer er iemand om je geeft, en dat wéét je, wanneer je liefhebt en dat ook laat zien, vóelt dat gewoon goed.
Zij heeft wat goeds. En daar is een reden voor. Die reden heeft te maken met de bron van die kracht. We zijn namelijk gemaakt door een liefdesgrootmacht, en onze levens waren bedoeld – en zijn bedoeld – om te leven in de geest van die liefde. Dit is waarom we op aarde zijn.
Uiteindelijk is de bron van liefde God zelf: de levensbron van ons allemaal. Er is een oud middeleeuws gedicht dat luidt: ‘Waar echte liefde heerst, daar is God in eigen persoon.’
Het Nieuwe Testament zegt het zo: ‘Gelieven, laten we elkaar liefhebben, want liefde komt van God, en zij die liefhebben komen voort uit God en kennen Hem. Zij die niet liefhebben, kennen God niet.’ Waarom? ‘Omdat God liefde is.’
Liefde vermag veel. Liefde vermag te helpen en te genezen, zoals niets anders dat kan.
Liefde heeft de kracht om te verheffen en te bevrijden, zoals niets anders dat heeft.
Liefde is in staat ons te laten zien hoe te leven.
Bind mij als waarmerk op uw hart… als zegel aan uw hand, want liefde is opgewassen tegen de dood.
Maar liefde draait niet alleen om een jong koppel. Nu wordt de kracht van liefde toevallig eventjes aangetoond door het feit dat we allemaal hier zijn. Twee jonge mensen werden verliefd, en wij komen allemaal kijken.
Maar het is niet alleen voor en om het jonge koppel, dat we zo blij zijn. Er is meer.
Jezus van Nazareth werd eens door een rechtsgeleerde gevraagd om de essentie van Mozes’ geboden te benoemen, en hij greep terug op de Hebreeuwse geschriften, op Deuteronomium en Leviticus, en Jezus zei: ‘Gij zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw verstand en met al uw kracht. Dit is het eerste en grootste gebod. En de tweede lijkt erop: Heb uw naaste lief als uzelf.’
En toen voegde hij er volgens Mattheus aan toe: ‘Op deze twee, liefde voor God en voor uw naaste, rust alles – alle wetgeving, alle profeten, al wat Mozes geschreven heeft, alles in de heilige profeten, alles in de geschriften, al wat God geprobeerd heeft de wereld aan het verstand te peuteren… heb God lief, heb je naasten lief, en als je dan toch bezig bent, heb jezelf lief.’
Nee.
Iemand zei eens dat Jezus de meest revolutionaire beweging uit ’s mensen geschiedenis begonnen is.
Een beweging die gestoeld is op Gods onvoorwaardelijke liefde voor de wereld – en een beweging die mensen opriep om die liefde in daden om te zetten, en zodoende niet alleen het eigen leven te veranderen, maar het aardse bestaan zelf.
Ik heb het wel over kracht hier, werkelijke kracht – de kracht om de wereld te veranderen.
Als je me niet gelooft… wel, er waren enkele oude slaven in Amerika’s vooroorlogse Zuiden die de dynamische kracht van liefde verklaarden en waarom zij herscheppende kracht zou hebben.
Zij verklaarden het zo.
Ze zongen een geestelijk lied, zelfs in volle gevangenschap. Het is een lied dat zegt ‘There is a balm in Gilead…’, een heilzame balsem, eentje die alles in orde maakt.
‘In Gilead is een balsem te vinden welke gewonden beter maakt, in Gilead is een balsem welke de van zonde zieke ziel geneest.’
En één van de coupletten legt precies uit hoe dat komt. Zij zeiden: ‘Als je niet kunt preken als Petrus, en ook niet kunt bidden als Paulus, vertel dan gewoon over Jezus’ liefde, over hoe hij stierf om ons allen te redden.’
O, dát is de balsem in Gilead!
Die manier van liefhebben is de manier om te leven. Zij hadden het begrepen: hij stierf om ons allen te redden.
Hij stierf niet om er zelf wijzer van te worden. Jezus kreeg niet een eredoctoraat of zo, voor zijn sterven. Welnee… hij schoot er geen ene donder mee op. Hij gaf zijn leven, hij offerde zijn leven, voor het welzijn van anderen, voor het welzijn van de ander, voor het welzijn van de wereld… voor ons.
Dát is wat liefde is. Liefde is niet baatzuchtig of egocentrisch. Liefde kan opofferend zijn, en in die zin verlossend, reddend. En die manier van onbaatzuchtig, opofferend, verlossend liefhebben verandert levens, en kan de wereld zelf veranderen.
Als je me niet gelooft, sta dan eens even stil bij het volgende. Stel je een wereld voor waarin liefde voor elkaar de normaalste zaak is.
Stel je je huis-en-haard en je familie voor, waarin liefde voor elkaar de normaalste zaak is. Stel je je buurt en je woonplaats voor waarin liefde voor elkaar de gewoonste zaak is.
Stel je regeringen voor en hele landen waarin liefde voor elkaar de normaalste zaak is. Stel je commercie en handel voor waarin liefde voor elkaar de gewoonste zaak is.
Stel je deze oude, vermoeide wereld eens voor, waarin liefde voor elkaar de normaalste zaak is – wanneer liefde voor elkaar onbaatzuchtig geworden is, opofferend, reddend.
Wanneer liefde voor elkaar de gewoonste zaak van de wereld geworden is, is er geen kind meer dat hongerig naar bed gaat – never en nooit meer.
Wanneer liefde voor elkaar de normaalste zaak van de wereld geworden is, laten wij rechtvaardigheid rustig zijn gang gaan als een machtig stromende rivier en gerechtigheid als een eeuwig vliedende beek.
Wanneer liefde voor elkaar de gewoonste zaak van de wereld geworden is, behoort armoede tot het verleden. Wanneer liefde voor elkaar de normaalste zaak van de wereld geworden is, is de aarde één groot heiligdom.
Wanneer liefde voor elkaar de gewoonste zaak van de wereld geworden is, leggen wij onze zwaarden en schilden neer, daar bij de waterkant, en is oorlog niet langer een optie.
Wanneer liefde voor elkaar de gewoonste zaak van de wereld geworden is, is er plaats genoeg – meer dan genoeg – voor al Gods kinderen.
Want, wanneer liefde voor elkaar de normaalste zaak van de wereld geworden is, behandelen we elkaar echt als… wel, alsof we echt familie van elkaar zijn.
Wanneer liefde voor elkaar gewoon geworden is, beseffen we dat God ons aller bron is, en dat we in feite broeders en zusters zijn, Gods kinderen.
Broeders en zusters van mij, dát is een nieuwe hemel, een nieuwe aarde, een nieuwe wereld, één grote familie van nieuwe mensen.
En laat me jullie één ding op het hart binden, ouwe Salomon had gelijk in zijn Hooglied: dat ís vuur.
Pierre Teilhard de Chardin – en als ik dit verteld heb, zal ik gaan zitten; er moet hier tenslotte getrouwd worden – Frans jezuïet Pierre Teilhard de Chardin was wellicht één van de allerwijste mannen, één van de allergrootste geesten van de 20ste eeuw.
Jezuïet, Rooms-katholiek priester, wetenschapsman, geleerde, mysticus.
In sommige zijner geschriften stelde hij, vanuit zijn wetenschappelijke achtergrond alsmede zijn theologische, in sommige van die geschriften stelde hij – en anderen met hem – dat de ontdekking van vuur, of liever het vangen en beteugelen ervan, één van de grootste wetenschappelijke en technologische ontdekkingen uit de menselijke geschiedenis is.
Vuur heeft in belangrijke mate menselijke beschaving mogelijk gemaakt. Vuur heeft koken mogelijk gemaakt en ons hygiënische voedselbereiding gebracht, wat de verspreiding van ziekte steeds verder teruggebracht heeft.
Vuur heeft het verwarmen van ruimtes mogelijk gemaakt en daarmee migratie naar alle windstreken, zelfs naar koudere klimaten.
Vuur heeft het mogelijk gemaakt – er zou geen bronstijd geweest zijn zonder vuur, geen ijzertijd, geen Industriële Revolutie.
De ontwikkelingen op het gebied van vuur en technologie zijn in grote mate afhankelijk van ‘s mensen vernuft en zijn capaciteit om vuur naar zijn hand te zetten en het te zijnen voordele te gebruiken.
Is er hier vandaag iemand met de wagen gekomen misschien – met z’n automobiel, bedoel ik? Knik van ja als ’t zo is – ik weet toevallig dat er enkele door paarden voortgetrokken rijtuigen waren. Maar voor diegenen onder ons die per auto gekomen zijn, vuur – het gecontroleerde, beteugelde vuur – maakte zulks mogelijk.
Ik weet dat de Bijbel zegt, en ik geloof hem, dat Jezus over het water liep. Maar ik moet jelui in alle eerlijkheid bekennen, dat deze jongen niet over de Atlantische Oceaan naar hier is komen lopen, hoor.
Gecontroleerd vuur in een vliegmachien heeft me hier gebracht. Vuur maakt het ons mogelijk te teksten en te twitteren en te e-mailen en te Instagrammen en te Facebooken en lekker asociaal met elkaar te wezen.
Vuur maakt dat alles mogelijk, en de Chardin beweerde dat vuur een van de grootste ontdekkingen uit de menselijke geschiedenis was.
En hij ging verder met te zeggen dat indien de mensheid er ooit in zou slagen om de energie van vuur nogmaals te vangen, indien de mensheid ooit de energie van liefde zou kunnen vangen – het voor de tweede keer in de geschiedenis zal zijn dat we vuur ontdekken.
Dr. King had gelijk: we moeten liefde ontdekken – de reddende kracht van liefde. En wanneer we daarin slagen, maken we van deze oude wereld een nieuwe wereld.
Broeder van mij, zuster van mij, dat God u moge liefhebben, zegenen en ons allen vasthouden in die grote almachtige handen van liefde.”
More
Less
Experience
Years of experience: 21. Registered at ProZ.com: Oct 2019.
Learn more about additional services I can provide my clients
Learn more about the business side of freelancing
Stay up to date on what is happening in the language industry
Buy or learn new work-related software
Bio
Proofreading or QM
Sometimes Law students are taken aback ("Wow!") by the redshift in their graduate theses, which they thought were pretty flawless to begin with when they handed them over to me. The good news is: things are often not as bad as they seem at first glance. Apart from my correction of obvious errors, as an optional(!) extra service I put in many improvements with a take-it-or-leave-it label attached. In other words, suggestions can be accepted (or ignored) at will.
Translation Translating a text is a piece of cake - you may find any freelancer serves that purpose. However, making the target language absolutely flawless is a whole different ball game. I base this statement on a brief glance at the landing pages on the world wide web. I translate English, Portuguese, German, French content into immaculate Dutch or Frisian.
What y´all say about my work • "Jaap is a very fast and accurate worker and above all, he delivered top quality work" • "Jaap is definitely one of the best freelancers you can work with" • "Very clear communication and a translation that surpasses excellence" • "Exceptional work - great communicator, great English, a pleasure to deal with" • "He stands out as someone proactive, reliable and a producer of quality work"
Who is Jaap "Eagle Eye" Slager I am a Dutchman from Frisia, a former general manager in the energy industry, and I guess I was born with this passion for language. Having been raised bilingually I had a classical education including Latin, Greek, and Gothic, and I studied Dutch Grammar & Syntax at Groningen State University in the Netherlands. It took me almost 20 years in managerial and consultancy jobs to find out what my real passion in life is - language.
Expertise