This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Services
Translation, Interpreting, Editing/proofreading, Website localization, Software localization, Subtitling, Transcription, Training
Expertise
Specializes in:
Agriculture
Tourism & Travel
Livestock / Animal Husbandry
Certificates, Diplomas, Licenses, CVs
Poetry & Literature
Cinema, Film, TV, Drama
Media / Multimedia
Education / Pedagogy
Environment & Ecology
IT (Information Technology)
Also works in:
Accounting
Advertising / Public Relations
Architecture
Art, Arts & Crafts, Painting
Anthropology
Archaeology
Automotive / Cars & Trucks
Computers (general)
Telecom(munications)
Law: Contract(s)
Cosmetics, Beauty
Energy / Power Generation
Economics
Cooking / Culinary
Finance (general)
History
Forestry / Wood / Timber
Safety
Government / Politics
Real Estate
Psychology
Nutrition
Social Science, Sociology, Ethics, etc.
Transport / Transportation / Shipping
Ships, Sailing, Maritime
Religion
Medical (general)
Marketing / Market Research
Linguistics
Journalism
More
Less
Rates
Portfolio
Sample translations submitted: 1
English to Polish: How to Win Campaigns General field: Social Sciences Detailed field: Environment & Ecology
Source text - English There are but two powers in the world, the sword and the mind. In the long run the sword is always beaten by the mind.
Napoleon Bonaparte
There are two forces in the world today – US military power, and world public opinion.
Time Magazine, 2003
Every day, millions of people are touched by campaigns. It is important that campaigns succeed. Lives may depend upon the outcome of campaigns over access to health, medicines, clean water or to justice. The survival of nature depends on the success of campaigns to change policies and industries that are destroying our atmosphere, oceans, forests and other ‘public goods’. If campaigners for education, child rights and fairer trade are to fail, then the poorest of the poor will be condemned to a more miserable future. Yet most campaigning does fail, and there is remarkably little effort to learn why, or to analyse and replicate the campaigns that are successful. This book cannot provide a comprehensive answer but it collects together some campaign ‘tools’ that have a track record of
helping campaigns work. It is good that thousands, perhaps millions, of people devote their lives to campaigns, it is tragic if their efforts are mostly wasted, and a scandal if that could be avoided.
Campaigns mostly involve communication: a conversation with society. This differs from the communication we carry out one to one with our friends or colleagues. This communication is used to persuade large numbers of people to act as a matter of urgency, so many campaign techniques are those of influencing people without having to stop and make friends first, and in this respect campaigning is like PR or public relations. But unlike PR, campaigning is an expression of popular democracy; it creates new channels of influence for the public, in the public interest. Campaigns work in the public interest by borrowing power from the people for good causes. In a world where politics are increasingly professionalized and lean increasingly towards promotion of private economic interests, campaigning has often become the common politics of the people. Advertising campaigns sell things, electoral campaigns get politicians elected, but the sorts of campaigns this book is about bring neither money nor formal power. Instead, they harness a collective will and effort as an engine of change for public benefit. What sway campaigns have depends upon the scale and intensity of their public support. This is their source of energy and an inbuilt test of legitimacy. Generally the rich and powerful do not campaign – they do not have to. Many campaigns are a reaction against an abuse of
power. For most voluntary non-governmental organizations (NGOs), their only resource to secure real change is public persuasion. Business has money, government has law but campaigns have only public support. Communication is the campaigners’ instrument for change, not simply a way to publicize an opinion. The best campaigns seem to communicate themselves. Others go down in a blaze of publicity but achieve no real change; many more struggle on in obscurity. A high failure rate is to be expected.
Campaigning is a high-risk venture. In business, most new enterprises will fail. In nature, few species of wildlife reaching a new land will ever become established – most, as with campaigns, will die out.
In business or ecology, though, we expect to know the reasons for success and failure. We have studies and colleges devoted to the subject. Much the same is true of politics – getting elected is not generally regarded as an accident. Yet with campaigns the reasons for success and failure are often treated as an impenetrable mystery. Such explanations as are given often descend into glib circularities such as ‘to be effective, campaigns must communicate effectively’ or effective campaigns need to be ‘well planned, adequately resourced and engaging for the public’. This is about as useful for planning real
activity and expenditure as saying that in order to be healthy, people must not get diseases and should avoid getting ill. Campaigns are wars of persuasion. Use of communication is often the key to success or failure. By itself, public concern is rarely effectively focused: hence this book is mostly about how to use communication to enlist and focus the support of others. While there are lots of books about issues, this one is about the tactics and strategies of campaigning and communication, looking as much as possible at underlying principles. Even though it is evident that most campaigning relies on
communication, and some organizations excel at it, many NGOs ignore it in favour of issue knowledge. So a route map or strategic advice on how to organize it is hard to come by. Some ‘campaign manuals’
contain valuable advice, but most tend towards details of individual communication practices or specialisms such as lobbying at international negotiations, or domestic issue-by-issue advice. The
more recent ‘grass-roots’ and direct action-based campaign groups have produced a lot of useful websites, but these too tend to be either practical (how to encase your arm in concrete) or polemical (why capitalism must be defeated). Useful new web resources appear all the time: www.environmentaladvocacy.org for example. I try to list them at my website www.campaignstrategy.org. Please send me your ideas at [email protected].
The commercial marketing and public relations literature is large, but campaigns for corporates are very different because they don’t have to appeal to anyone’s better nature. They rely on self-interest and normally start from the position of an insider. ‘Social marketing’ uses a number of similar techniques for non-profit purposes but generally does not challenge power or vested interests, or even seek specific outcomes. Even some voluntary campaigning organizations, which rely so much on communication, don’t treat it with the seriousness it deserves. Many managers and directors believe that communication is a lowvalue extra, something ‘handled’ by the press office, while other staff
are given little or no training in it. All politicians are said to be susceptible to the conceit that they are economists. The NGO equivalent is to assume that everyone can communicate. One commentator has put it like this: Communications is seen as ‘soft’. While programme development and practice are seen as requiring expertise and the thoughtful consideration of best practices, communications is an ‘anyone can do it if you have to’ task. It is time to retire this thinking. Doing communications strategically requires the same investment of intellect and study that these other areas of non-profit practice have been accorded. Today most managers are at least dimly aware that they ought to have
a ‘communications strategy’. It’s seen as good practice. Unfortunately even many campaigners also think that a communications strategy equals a media strategy. In reality using the ‘media’, that is press, radio, television and so on, may not be the most effective way to communicate. As a consultant and campaigner for over 20 years, I’ve lost count of the number of directors who assess the success of
campaigns by weight of press clippings, and campaigners who are better able to tell you about how the media is covering their campaign than what effect that campaign is having in terms of change.
The mistaken assumption that communications simply means media is more likely where an organization has a specialist media department, while other departments may not be called ‘communications’ although that is mostly what they do – for example
‘campaigns’, ‘marketing’ or ‘public information’. Campaigning is a mongrel craft drawing from many other disciplines, so it’s no surprise that lawyers tend to think campaigning hinges on making arguments, scientists want to progress campaigns by research, writers and academics by publishing, and teachers may believe education is how to change the world. Each can play a part in campaigns, it is true. Yet effective campaigns are usually better executed by showing rather than arguing, by motivation rather than education, and by mobilization rather than accumulation of knowledge. Doing this to order means planning communication like a composer or film director. There is no absolute right answer to effective communication. Communication strategy for campaigns is like chess but with your opponents changing all the time, and with rules that are a matter of opinion. My general advice is:
• Keep it short and simple
• Be visual
• Create events
• Tell stories about real people
• Be proactive – don’t just respond
• Get your communication in the right order
• Communicate in the agenda of the outside world – don’t export the internal agenda, plan, jargon or ‘message’.
Easy to say; harder to do. A common pitfall is to get stuck arguing over ‘messages’. It’s best
to avoid discussing ‘your message’ altogether and instead focus on the elements that are often critical to the success or failure of communication. The Context, Action, Trigger, Channel, Audience,
Messenger and Programme all need to be got right (see Chapter 1) – discuss these and the ‘message’ will often emerge.
Translation - Polish Na świecie są tylko dwie siły: miecz i umysł. W końcowym rozrachunku umysł zawsze pokonuje miecz.
Napoleon Bonaparte
Na świecie są dzisiaj dwie siły – potęga militarna Stanów Zjednoczonych oraz światowa opinia publiczna.
"Time"
Każdego dnia miliony ludzi są pod wpływem jakiejś kampanii. Liczą się jednak odnoszące sukces, zwycięskie kampanie. Życie ludzi może zależeć od wyniku prowadzonych kampanii w dziedzinie ochrony zdrowia, dostępu do lekarstw, czystej wody i wymiaru sprawiedliwości. Przetrwanie dzikiej przyrody zależy od sukcesu kampanii wpływających na polityków i przemysł niszczący atmosferę, oceany, lasy i inne „dobra publiczne”. Jeżeli ludzie prowadzący kampanie na rzecz edukacji, praw dzieci czy uczciwszego handlu mieliby przegrać wtedy najbiedniejsi z biednych będą skazani na jeszcze bardziej przerażającą przyszłość.
Jednak trzeba sobie zdać sprawę, że większość kampanii nie zakończy się sukcesem, a jednocześnie jest zadziwiająco mało starań, by dowiedzieć się co jest przyczyną porażki lub też by przeanalizować i naśladować kampanie, które zakończyły się sukcesem. Niniejsza praca nie może dać wszechstronnych odpowiedzi jednak przedstawia ona pewne narzędzia do prowadzenia kampanii, które już się sprawdziły w użyciu. To dobrze, że tysiące, być może nawet miliony ludzi poświęca się prowadzeniu kampanii, jednocześnie tragiczne jest to, że ich wysiłki są przeważnie zaprzepaszczone, a prawdziwym skandalem jest to, że można było temu zapobiec.
Kampanie zazwyczaj opierają się na komunikacji – dialogu ze społeczeństwem. Jest to inny rodzaj komunikacji od tego, jaki odbywa się na co dzień między nami a naszymi przyjaciółmi czy kolegami. Chodzi nam o komunikację, w której przekonujemy wielu ludzi do natychmiastowego działania, dlatego wiele technik prowadzenia kampanii opiera się na bezpośrednim zmierzaniu do celu, bez wstępnej fazy zaprzyjaźniania się, i w takim sensie kampania jest jak Public Relations (PR). Jednak w odróżnieniu od PR prowadzenie kampanii jest wyrazem demokracji oddolnej – tworzy nowe kanały publicznego wpływu służącego dobru ogółu. Kampanie służą interesowi publicznemu przy wykorzystaniu wysiłku ludzi dla słusznego celu. W świecie, gdzie polityka jest coraz bardzie sprofesjonalizowana coraz bardziej służy promocji prywatnych interesów ekonomicznych, kampanie stają się obszarem polityki realizowanej przez samo społeczeństwo.
Kampanie reklamowe służą sprzedaży, wyborcze wybieraniu polityków, a kampanie o których jest ta praca nie służą zdobywaniu pieniędzy czy formalnej władzy. Odwrotnie – uruchamiają one energię społeczną jako motor zmian służących dobru ogółu.
Jaki rozmach przybiorą kampanie zależy od skali i intensywności wsparcia społecznego. To jest ich źródło energii i przepustka do działania. Ogólnie rzecz biorąc, bogaci i potężni nie prowadzą kampanii - nie muszą. Wiele kampanii jest reakcją na nadużycia władzy.
Dla większości działających na zasadzie dobrowolności organizacji pozarządowych (NGO), jedynym źródłem rzeczywistej zmiany jest przekonanie społeczeństwa. Firmy mają pieniądze, rząd ma prawo, a kampanie mają tylko wsparcie społeczne. Komunikacja jest instrumentem do przeprowadzenia zmian dla tych, którzy prowadzą kampanie; nie jest ona jedynie sposobem na przekazywanie opinii.
Najlepsze kampanie wydają się komunikować same przez się. Inne wybuchają ogniem rozgłosu lecz nie doprowadzają do realnych zmian; najwięcej popada w zapomnienie. Wysoki wskaźnik niepowodzenia jest tu wpisany. Prowadzenie kampanii to przedsięwzięcie o wysokim stopniu ryzyka. W biznesie, większość nowych przedsięwzięć upada. W przyrodzie, tylko nieliczne gatunki, które znalazły się w nowym środowisku, przetrwają – większość, tak jak w przypadku kampanii, zginie.
Jednak w biznesie, czy ekologii staramy się ustalić przyczyny sukcesu i porażki. Są badania i szkoły zajmujące się tym przedmiotem. Dużo podobieństw jest w polityce – wybór kogoś nie jest powszechnie uważany za przypadkowy. Jednak przyczyny sukcesu i porażki w kampanii są często uznawane za nieprzeniknioną tajemnicę. Niejednokrotnie następujące tłumaczenia wchodzą bez zająknięcia do powszechnego obiegu „o skuteczności kampanii decyduje skuteczna komunikacja” lub skuteczne kampanie muszą być „dobrze zaplanowane, odpowiednio przygotowane i angażujące społeczeństwo”. Jest to tak samo użyteczne w planowaniu rzeczywistych działań i wydatków, jak mówienie, że żeby być zdrowym, nie można nabawiać się chorób i unikać zachorowania.
W Wielkiej Brytanii Krajowa Rada ds. Wolontariatu podsumowała wyniki przeglądu literatury na temat prowadzenia i skuteczności kampanii:
Jeśli jest oczywisty problem i duża szansa na to , że rozwiązanie jego przyniesie korzyści, postęp będzie łatwiejszy. Pomocnym jest posiadanie realnego rozwiązania i zarysu kierunków działania. Konstruktywna alternatywa jest ceną sukcesu. Powinieneś wybrać cel i ustalić odpowiedzialność. Idealny cel jest receptywny i w pewien sposób podatny na naciski oraz ma moc sprawczą. Na pewnym etapie pomocne może być wsparcie instytucji będących na celowniku, nawet jeśli nie od osób bezpośrednio podejmujących decyzje. Cel na muszce będzie raczej nastawiony na opóźnianie niż rozwiązanie. Problem powinien się wyróżniać a to osiągnie się poprzez łańcuch krótkich i łatwo zrozumiałych argumentów łączących problem z rozwiązaniem, które propagujesz oraz, gdy istnieją zewnętrzne przesłanki i poczucie pilnej potrzeby. Zewnętrzne kamienie milowe mogą wytworzyć pilną potrzebę, bez której ludzie nie będą działać.
Kampanie to wojny na perswazje. Komunikacja jest kluczowa w odniesienia sukcesu lub porażki. Troska społeczeństwa, jest sama przez się rzadko skutecznie skoncentrowana; stąd książka ta jest przede wszystkim o tym , jak użyć komunikacji do przyciągnięcia i skupienia wsparcia od innych. Podczas, gdy jest wiele książek o tematach kampanii, ta jest o taktyce i strategii prowadzenia kampanii i komunikacji oraz wnikliwym przyjrzeniu się podstawowym zasadom.
Choć oczywiste jest, że większość kampanii opiera się na komunikacji, i niektóre organizacje w niej celują, wiele NGO-sów ignoruje ją na rzecz wiedzy o problemach. Także mapa drogowa czy doradztwo strategiczne na temat jak wszystko to zorganizować jest trudne do zdobycia. Niektóre „poradniki prowadzenia kampanii” zawierają cenne rady, jednak większość skłania się ku szczegółom dotyczącym indywidulanych sposobów komunikacji lub specjalizacji, takich jak lobbing podczas międzynarodowych negocjacji lub doradztwa opartego na idei „zagadnienie po zagadnieniu”. Grupy „oddolne” prowadzące kampanię oraz grupy bezpośredniego działania stworzyły wiele przydatnych stron internetowych lecz te także skupiają się na radach praktycznych (jak zalać swoje ramię betonem) lub polemicznych (dlaczego trzeba zwalczać kapitalizm). Ciągle pojawiają się nowe przydatne zasoby internetowe, jednym z najlepszych jest www.thechangeagency.org . Staram się umieszczać je na mojej liście www.campaignstrategy.org. Proszę o przesyłanie pomysłów na [email protected].
Literatura na temat marketingu i public relations w biznesie jest obszerna lecz prowadzenie kampanii dla korporacji jest znacząco inne ponieważ nie ma na celu odniesienia się do naszej „lepszej strony”. Opierają się na interesie własnym i zazwyczaj zaczynają się z pozycji insidera. W „społecznym marketingu” stosuje się wielu podobnych technik do celów non-profit, ale generalnie nie kwestionuje pozycji siły lub żywotnych interesów, a nawet nie szuka konkretnych rezultatów.
Nawet niektóre organizacje społeczne, które w prowadzeniu kampanii opierają się w dużym stopniu na komunikacji, nie traktują jej z należną powagą. Wielu menedżerów i dyrektorów uważa, że komunikacja jest dodatkiem o niskiej wartości, czymś, co zostało zalecone przez biuro rzecznika prasowego, podczas gdy pozostali pracownicy mają w tym zakresie niewielkie lub żadne przeszkolenie. Mówi się, że wszyscy politycy uważają siebie za znawców ekonomii. NGO-sy zakładają podobnie, że każdy umie się komunikować. Jeden z komentatorów ujął to tak:
Komunikacja jest „miękko” postrzegana. Odmiennie, opracowanie programu i działanie są postrzegane jako wymagające wiedzy i rozważnego zastosowania najlepszych praktyk, komunikację uznaje się za zadanie „do wykonania przez każdego, jeżeli już trzeba”. Nadszedł czas, by takie myślenie odeszło na emeryturę. Strategiczne prowadzenie komunikacji wymaga takiej samej inwestycji rozumu i wiedzy jakie przyznano innym obszarom działalności non-profit.
Dzisiaj większość menedżerów chociaż w małym stopniu zdaje sobie sprawę, że należy mieć „strategie komunikacji”. Jest to postrzegane jako dobra praktyka. Niestety wielu aktywistów uważa, że strategia komunikacji równoznaczna jest ze strategią medialną. W rzeczywistości komunikowanie się za pomocą "mediów", czyli prasy, radia, telewizji i tak dalej, może nie być najskuteczniejszym sposobem.
Jako konsultant i działacz od ponad 20 lat, straciłem rachubę ilu szefów szacuje sukces kampanii w oparciu o ilość wycinków z prasy, lub ilość „wejść” na strony, oraz aktywistów, którzy są w stanie lepiej powiedzieć ci jak media ukazują ich kampanię niż o tym jaki skutek przyniosła kampania, tzn. co zmieniła.
Błędne założenie, że komunikacja to po prostu media jest bardziej prawdopodobne kiedy organizacja ma specjalistyczny dział mediów, a tak naprawdę inne działy nie mające w nazwie wyrazu „komunikacja” przede wszystkim nią się zajmują – na przykład „kampanie”, marketing” lub „ informacja publiczna”.
Kampania to coś na kształt kundla. Czerpie z różnych dyscyplin, więc nic dziwnego, że prawnicy uważają, że kampania zależy od przedstawienia argumentów, naukowcy chcą rozwijać kampanie poprzez badania, publicyści i naukowcy poprzez publikacje, a nauczyciele twierdzą, że edukacja zmienia świat. Każdy może odegrać rolę w kampanii, to prawda. Jednak skuteczne kampanie są lepiej prowadzone przez pokazanie a nie argumenty, przez motywację a nie edukację, przez mobilizację a nie gromadzenie wiedzy. Oznacza to rozplanowanie komunikacji jak czyni to kompozytor lub reżyser.
Nie ma jedynego dobrego sposobu na skuteczną komunikację. Strategia komunikacji w prowadzeniu kampanii jest jak gra w szachy z tym, że przeciwnicy ciągle się zmieniają a zasady zależą od opinii. Moje rady to:
• Ma być zwięźle i prosto;
• Ma być widocznie;
• Mają być imprezy;
• Mają być opowieści o prawdziwych ludziach;
• Ma być aktywność – nie tylko reakcja;
• Komunikacja ma być w odpowiedniej kolejności; oraz
• Komunikacja ma być zwrócona na świat zewnętrzny – nie należy podnosić spraw wewnętrznych, planów, używać żargonu lub „przesłania”.
Łatwo powiedzieć, trudniej wykonać.
Częstą wpadką jest ugrzęźnięcie w sporach o „przesłaniu”. Najlepiej unikać dyskusji o „przesłaniu” i skupić się na elementach, które często przesądzają o sukcesie lub porażce komunikacji. Kontekst, Działanie, Zapalnik, Kanał, Odbiorca, Posłaniec i Program – wszystkie z nich muszą być na właściwym miejscu (zob. Rozdział 1) – w dyskusji skoncentruj się na nich a „przesłanie” pewnie samo się pojawi.
More
Less
Translation education
Master's degree - UAM
Experience
Years of experience: 29. Registered at ProZ.com: Mar 2014.
My name is Jola Kryda. I have been a professional translator for over 20 years now. My first assignment came from an institute on animal welfare in Washington D.C.. I was asked to translate a law on the use of fertilizers in agriculture (from Polish into English). Following that, I have translated numerous bills, articles and documents related to agriculture and animal husbandry. A great majority of them focused on the protection of environment and ecology. Also in that field I have translated an audio script from English into Polish for a documentary "Pig Business" done in the UK by Tracy Worcester (shown on the UK Channel 4) - Polish version "Świński interes". For the same film I have done the voice transcription. I have also done similar translation of the audio for the Danish film "The Danish Pig Kingdom in the East" („Svineriget i øst” (Denmark, for DR TV 2007) - Polish title: "Duńskie księstwo świń na wschodzie". I have also transcribed voice and then translated subtitles from English into Polish for the documentaries shown on the Polish TV - TVN Uwaga.
My recent assignment was a book translation from English into Polish: "How to Win Campaigns, Communication for Change" by Chris Rose. Polish title: "Jak wygrywać kampanie komunikacja dla zmian" published by Instytut Spraw Obywatelskich, Łodzi in 2012 (number of pages: 443).
My personal interest is the history of the city of Gdansk (Danzig). Therefore I am familiar with the topic of history (sea trade, history of northern Europe, Nazi Germany, WWII, German extermination camps, national identity, religion, art, architecture).
I have been a university teacher of English at the University of Gdansk and Academy of Tourism and Hotel Management.
I have lived and gone to universities and colleges in both the United States and Poland.
Looking forward to the challenging assignments. I am sure I can work out a suitable time frame and terms with you.
Do not hesitate and contact me for a more detailed feedback on my professional work. Do usłyszenia.
Expertise 