This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Source text - English Last Christmas when I was in Year 8, I did this really dumb thing. The dumbest thing I have ever done in all my life. I got into a car with someone I didn't know.
OK, so I was only just turned thirteen, which in my experience is an age when you tend to act a bit stupid, thinking to yourself that you are now practically grown up and don’t need to obey your mum’s silly little niggly rules anymore. Also, I have to say, it wasn’t like I’d never met the guy. I mean, I knew his name, I knew who he was. I even knew where he lived. But I’d only met him just the one time, just to say hello to, and even that was enough to tell me that he was a bit – well, different. Definitely not the same as other people. In any case, thirteen is way old enough to know better. We’re all taught back in Reception that you don’t go off with strangers.
“And that,” as Mum was always drumming into me, “means the man next door, the man over the road, the butcher, the baker, the candlestick maker… you don’t go with anyone. Got it?” And out loud I would say, “Yes, Mum!” while inside I would be thinking, “This is just so too much.”
Mind you, Dad is every bit as bad, in fact I’m not sure he’s not even worse. Whenever I go up to Birmingham, to stay with him and his new wife Irene, it’s, “Where do you want to go? We’ll take you! You can’t go on your own. Not in Birmingham.” Like Birmingham is one big bad place full of child molesters. Dad says it’s not that, it’s just that Birmingham is a city, and I am not used to being in a city.
“I’m sure at home your mother lets you go wherever you want.”
I wish! Though actually, to be honest, after last Christmas, I didn’t want to go anywhere on my own. It took me ages to get my confidence back.
Translation - Dutch Vorig jaar met Kerstmis heb ik iets heel doms gedaan, het domste wat ik ooit gedaan heb. Ik ben in de wagen gestapt bij iemand die ik niet kende.
O.K., ik was nog maar net dertien jaar geworden, en ik weet uit ervaring dat je op die leeftijd wel vaker domme dingen doet. Je denkt dat je dan bijna volwassen bent en niet meer hoeft te luisteren naar de dwaze, domme regeltjes van je mama. Ik moet er ook wel bijzeggen dat het niet zo is dat ik die kerel nog nooit ontmoet had. Ik bedoel, ik kende zijn naam, ik wist wie hij was. Ik wist zelfs waar hij woonde. Maar ik had hem enkel die ene keer ontmoet, gewoon om even hallo te zeggen, en zelfs dat was al genoeg om te kunnen zien dat hij een beetje, eh… vreemd was. Hij was in elk geval niet zoals andere mensen. Hoe dan ook, dertien jaar is zeker oud genoeg om beter te weten. Toen we nog maar vijf jaar waren hebben we allemaal al geleerd dat je nooit met vreemden mag meegaan.
“En dat,” zoals mam er altijd zo op hamerde, “is de buurman, de man aan de overkant, een indiaan, een kapitein, een Mexicaan, Harlekijn… je gaat met niemand mee. Begrepen?” En hardop zou ik zeggen: “Ja mama!”, maar bij mezelf zou ik denken: “Dit is gewoon te veel”.
Maar pas op, pap is al even erg, misschien zelfs nog erger. Als ik in Amsterdam bij hem en zijn nieuwe vrouw Irene ga logeren, krijg ik het ook elke keer te horen: “Waar wil je naartoe? We brengen je wel! Je kan niet op je eentje gaan. Toch niet in Amsterdam.” Alsof Amsterdam zo’n groot gevaarlijk nest vol kinderbeulen is. Volgens pap is dat niet het probleem, maar wel dat Amsterdam een stad is, en dat ik een stad niet gewoon ben.
“Ik ben er zeker van dat je mama je thuis laat gaan waar je wil.”
Was dat maar zo! Hoewel, om eerlijk te zijn, na die vorige Kerstmis wilde ik eigenlijk nergens alleen naartoe. Het duurde eeuwen vooraleer ik mijn vertrouwen terug had.
French to Dutch: Extract from a technical text
Source text - French Une bonne isolation
Une bonne isolation est essentielle, car elle permet de diminuer la consommation d'énergie tout en gardant un bon confort thermique. Il existe principalement deux types d'isolation : intérieure (l'isolant est posé à l'intérieur des pièces) ou "monomur" (un mur alvéolé sert lui-même d'isolant). L'isolation extérieure, pourtant très efficace, reste peu pratiquée car réservée à des techni-ciens spécialisés.
Le principe des isolants est d'emprisonner l'air soit dans des fibres (laine de verre, chanvre…), soit dans des cavités poreuses (polystyrène, briques…). Mais ces matériaux présentent le désavantage de ne pas être recy-clables et coûteux à fabriquer.
Nanomatériaux
Du coup, de nouveaux nanomatériaux font leur apparition. Les aérogels de silice, par exemple, sont un must. Ces nanomatériaux ont une structure ultraporeuse, comme une éponge remplie de minuscules trous. Leur efficacité énergétique est presque 100 fois supérieure à celle des matériaux traditionnels.
Encore mieux : les matériaux "à changement de phase". Des micro-billes de paraffine ab-sorbent l'excès de chaleur en fondant et la restituent la nuit ou quand il fait froid. Un système particulièrement adapté pour les parois peu épaisses. Evidemment, l'efficacité a un prix : 45 euros le m².
Translation - Dutch Goed isoleren
Goed isoleren is essentieel, aangezien daar-door het energieverbruik verlaagt terwijl het warmtecomfort behouden blijft. De soorten isolatie kunnen ingedeeld worden in twee grote groepen: de binnenhuisisolatie (isola-tiemateriaal aan de binnenkant van de ruim-tes) of de cellulaire muur (een zelfisolerende muur gebouwd met cellenbeton). De buitenkant van de woning isoleren is zeer doeltreffend maar minder gebruikelijk omdat het door een vakman moet gebeuren.
Isolatiemateriaal vangt de lucht op in vezels (glaswol, hennep, …) of in po-reuze gaatjes (polystyreen, blokken, …). Die materialen zijn echter niet recycleerbaar en hun productie is duur.
Nanomaterialen
Daarom worden nu ook nanomaterialen ge-bruikt. Aërogels op basis van siliciumdioxide zijn bijvoorbeeld een echte must. Die nano-materialen hebben een zeer poreuze structuur, als een spons met piepkleine gaatjes. Ze zijn bijna 100 keer doeltreffender voor energiebesparing dan traditionele isolatiematerialen.
Nog beter zijn de “fase-overgangsmaterialen”. Microbolletjes van paraffine absorberen smeltend de overtollige warmte en geven die ’s nachts of wanneer het koud is terug vrij. Dat systeem is vooral geschikt voor dunne muren. Uiteraard heeft die doeltreffendheid ook een prijs: 45 euro per m².
More
Less
Translation education
Master's degree - Lessius, Antwerp
Experience
Years of experience: 17. Registered at ProZ.com: Jul 2007.
Expertise