| Pages in topic: [1 2 3 4] > |
Brutale vraag over inkomen. Thread poster: Hella V
|
|---|
Hella V
Local time: 01:26
English to Dutch
Hallo, mag ik me even voorstellen?
Mijn naam is Hella, en ik ben (nog) geen vertaler. Ben wel heel erg geinteresseerd. (let even niet op leestekens, is een beetje lastig op een laptop).
Ik vind vertalen erg leuk om te doen (als hobby) en denk er hard over na een 'carriere-move' te maken. Ik ben me nu aan het orienteren en de vraag die dan (natuurlijk) in mij opkomt is: kan ik er van leven?
Op dit moment heb ik een goede baan en daarbij hoort dan natuurlijk ook een... See more Hallo, mag ik me even voorstellen?
Mijn naam is Hella, en ik ben (nog) geen vertaler. Ben wel heel erg geinteresseerd. (let even niet op leestekens, is een beetje lastig op een laptop).
Ik vind vertalen erg leuk om te doen (als hobby) en denk er hard over na een 'carriere-move' te maken. Ik ben me nu aan het orienteren en de vraag die dan (natuurlijk) in mij opkomt is: kan ik er van leven?
Op dit moment heb ik een goede baan en daarbij hoort dan natuurlijk ook een goede hypotheek. Geen kinderen, dus 'echte' verplichtingen heb ik niet, en ik vind het ook echt geen probleem om een grote stap terug te doen, maar om nu echt mijn hele leven om te gooien vind ik wat ver gaan. Dan kan ik het er misschien beter bij doen om die hypotheek wat draaglijker te maken...
Mijn brutale vraag is dus: kan je (over)leven als freelance vertaler en misschien wil iemand mij zelfs vertellen hoeveel je gemiddeld per maand of per jaar verdient? Ik weet dat het niet echt Hollands is, maar voor mij is het wel belangrijk. Begrijpelijk, toch?
Alvast heel erg bedankt voor de reacties!
Groetjes, Hella ▲ Collapse
| | | |
Hella V wrote:
Mijn brutale vraag is dus: kan je (over)leven als freelance vertaler en misschien wil iemand mij zelfs vertellen hoeveel je gemiddeld per maand of per jaar verdient? Ik weet dat het niet echt Hollands is, maar voor mij is het wel belangrijk. Begrijpelijk, toch? Ik onderhou als freelance vertaler een gezin van vier, dus het kan zeker. Ik heb er bovendien een goed betaalde job voor opgegeven. Hou er wel rekening mee dat je waarschijnlijk iets harder zal moeten werken dan in loondienst.
| | | |
| Het kan (wel even duren) | Jan 19, 2005 |
Hallo Hella,
Ik sluit me volledig aan bij wat Joeri al schreef. Je kan perfect (over)leven als (freelance) vertaler, maar je zal er waarschijnlijk wel meer voor moeten doen dan je in loondienst doet (maar als je het graag doet, zou dat geen probleem mogen zijn).
Belangrijk om weten is misschien wel dat je er waarschijnlijk niet direct van zal kunnen leven. Een duurzaam klantenbestand opbouwen duurt wel even, dus in het begin zal het misschien moeilijk zijn. Een idee is ... See more Hallo Hella,
Ik sluit me volledig aan bij wat Joeri al schreef. Je kan perfect (over)leven als (freelance) vertaler, maar je zal er waarschijnlijk wel meer voor moeten doen dan je in loondienst doet (maar als je het graag doet, zou dat geen probleem mogen zijn).
Belangrijk om weten is misschien wel dat je er waarschijnlijk niet direct van zal kunnen leven. Een duurzaam klantenbestand opbouwen duurt wel even, dus in het begin zal het misschien moeilijk zijn. Een idee is dan - als dat mogelijk is - om een deeltijdse baan in loondienst (en dus een zekerheid) te combineren met het opstarten van je eigen vertaalactiviteit.
Hoeveel je verdient hangt natuurlijk af van hoeveel werk je aanneemt. Neem bijv. dat je 0,08 EUR rekent per woord en per dag 2500 woorden vertaalt, dan kom je op 200 EUR per dag (vóór belastingen uiteraard, die je werkgever nu voor een groot deel al betaalt maar waar je als zelfstandige rekening mee moet houden). Vergelijk dat even met wat je nu hebt, en je weet of dat voor jou voldoende is...
Veel succes!
Gert ▲ Collapse
| | | |
Henk Peelen 
Netherlands
Local time: 01:26
Member (2002)
German to Dutch
+ ...
SITE LOCALIZER | misschien eerst proefdraaien in deeltijd? | Jan 19, 2005 |
Als je door het archief bladert, zie je bij bijdragen over soortgelijke onderwerpen mensen die erg blij zijn met hun vertalersbestaan, terwijl anderen zeggen dat het financieel niet overhoudt.
Je vraagt ons om ons inkomen, ik denk niet dat er veel zullen zijn die hier hun ziel en zaligheid ff inleveren. Misschien is het handiger dat jij eerst iets meer vertelt over je opleiding en werkervaring. Ik geloof dat deze factoren, plus je aanleg / interesse voor taal en je bereidheid hard te werke... See more Als je door het archief bladert, zie je bij bijdragen over soortgelijke onderwerpen mensen die erg blij zijn met hun vertalersbestaan, terwijl anderen zeggen dat het financieel niet overhoudt.
Je vraagt ons om ons inkomen, ik denk niet dat er veel zullen zijn die hier hun ziel en zaligheid ff inleveren. Misschien is het handiger dat jij eerst iets meer vertelt over je opleiding en werkervaring. Ik geloof dat deze factoren, plus je aanleg / interesse voor taal en je bereidheid hard te werken vrij veel vertellen. Maar je moet natuurlijk zelf weten wat je mij aan mijn nieuwsgierige neus hangt.
Misschien zou je kunnen overwegen eerst je baan te houden en in de vrije tijd wat vertaalwerk te doen (valt niet mee, lijkt me), en vervolgens aan je werkgever te vragen of je bijvoorbeeld ook 20 uur kunt werken. Probleem is dat je pas na een jaar of twee drie goed kunt zeggen wat je mogelijkheen in de vertaalwereld zijn.
Ik kan wel wat over mezelf vertellen: ik was meettechnicus bij een scheepsbouwkundig onderzoeksinstituut, maar wilde mede doordat er na het faillissement van Fokker ineens teveel van dit type technici waren, iets anders. Ik begon tegelijkertijd met solliciteren (bijvoorbeeld ook PBNA) en opdrachten aan te nemen en zag onmiddellijk in dat ik beter definitief kon beslissen, en ben toen binnen heel korte tijd (dat kon dus bij mijn werkgever, en ik beschikte reeds over een financieel buffertje, dus dat kon ook makkelijk) overgestapt op voltijds vertalen.
Nooit spijt van gehad. Hard werken: inderdaad, maar ook je eigen tijd indelen. Ik vind dat voor- en nadelen tegen elkaar wegvallen. In het begin heb je dat voordeel echter minder, want als dan vrijdagmiddag een klant belt "6000 woorden voor maandagmorgen 8.00 uur. Iets voor jou?", dan zeg je onmiddellijk "ja", spoedtoeslag of geen spoedtoeslag, want je wilt verdienen en een klantenbestand opbouwen. Dat is dus zweten! ▲ Collapse
| | |
|
|
|
| Uiteraard kan het, Helen | Jan 19, 2005 |
Ik ga hier nu niet herhalen wat m'n collega's al meldden, maar ik wil hier wel 'brutaal' bevestigen dat het uiteraard kan. Zonder vertaalwerk was ik wellicht al jaren dood & begraven.
Wat me wel van het brutale hart moet is het feit dat het lijkt alsof je zegt dat vertalen een fluitje van een cent is.
Het mag dan al een hobby zijn (great!), vergeet niet dat het wel een en ander van je vergt.
Te beginnen bij een goede kennis van jezelf en een erg goede beheersing van de b... See more Ik ga hier nu niet herhalen wat m'n collega's al meldden, maar ik wil hier wel 'brutaal' bevestigen dat het uiteraard kan. Zonder vertaalwerk was ik wellicht al jaren dood & begraven.
Wat me wel van het brutale hart moet is het feit dat het lijkt alsof je zegt dat vertalen een fluitje van een cent is.
Het mag dan al een hobby zijn (great!), vergeet niet dat het wel een en ander van je vergt.
Te beginnen bij een goede kennis van jezelf en een erg goede beheersing van de bron- en doeltalen + het talent/de wil en de discipline om individueel te kunnen werken.
Ik vertaal al jaren en regelmatig besteed ik ook werk uit.
Ik kan hier openlijk melden dat wat ik soms onder ogen krijg onvoorstelbaar slecht is en dat ik waarschijnlijk al een boekje kan volschrijven over de kemels die ik hier te lezen kreeg.
Ik heb het dan eventjes niet over die andere vertaalmantra die niet geschonden mag worden: a deadline is a deadline is a deadline.
Ik heb het hier ook niet over occasionele foutjes (die maken we allemaal) en zelfs niet over een iets minder goede vertaling (we hebben allemaal wel eens een minder dagje, alhoewel...), maar wel over teksten die bulken van de fouten, op zowat alle vlakken (inhoud/terminologie, stijl, spelling, structuur, interpunctie,...).
Bezint eer gij begint, dus, i.e. neem geen opdrachten aan die je niet aankunt.
Ik ben zelf al in dat bedje ziek geweest en geloof me vrij, je kunt dit maar beter mijden.
En uiteraard moet je bereid zijn om soms erg lange uren te kloppen, uiteraard zijn de tarieven niet altijd wat je ervan gehoopt had, uiteraard heb je soms absoluut geen zin om te werken als de zon aan zo'n 35° aan ons firmamentje schijnt, maar het kan ook absoluut fantastisch zijn:
je leert erg veel bij (dus als Helen een nieuwsgierig Aagje is, dan is dat mooi meegenomen), je bepaalt doorgaans zelf je werkuren (alhoewel dat soms best kan tegenvallen; voor je het weet klop je makkelijk 80 uren per week omdat je niet 'nee' kunt zeggen), je gaat op reis als je dat zelf wilt (buiten het vakantieseizoen b.v.), je zegt dat je te veel werk hebt als je zin hebt om eventjes niets te doen, je hebt geen vervelende bazen, je hoeft geen kantoren te delen met 100 anderen waarvan 32 etterbakken, je eet wanneer je wilt, je slaapt wanneer je wilt, en als je goed en veel werk aflevert kun je inderdaad een erg mooie boterham verdienen.
De spreekwoordelijke medaille en de twee kanten, dus. ▲ Collapse
| | | |
Hella V
Local time: 01:26
English to Dutch
TOPIC STARTER
Mag ik even zeggen dat ik ontzettend blij ben met deze (openhartige) reacties? Werken, en zelfs heel hard werken, is voor mij nooit een probleem geweest, alleen bekruipt me soms het gevoel dat ik dat allemaal voor een ander doe.
Joeri en Gert, dank jullie wel. Jullie kunnen dus normaal leven van het vertaalwerk. En iedere startende ondernemer moet eerst een paar jaar 'opstarten', toch? Dat is het risico van het vak.
Als je het interessant vind, Henk, wil ik je best wat ... See more Mag ik even zeggen dat ik ontzettend blij ben met deze (openhartige) reacties? Werken, en zelfs heel hard werken, is voor mij nooit een probleem geweest, alleen bekruipt me soms het gevoel dat ik dat allemaal voor een ander doe.
Joeri en Gert, dank jullie wel. Jullie kunnen dus normaal leven van het vertaalwerk. En iedere startende ondernemer moet eerst een paar jaar 'opstarten', toch? Dat is het risico van het vak.
Als je het interessant vind, Henk, wil ik je best wat aan je nieuwsgierige neus hangen: ik heb na mijn schooltijd een (deeltijd) opleiding gedaan en ben in een aantal financiele functies terecht gekomen. Vond ik niet leuk, maar je moet ergens je brood mee verdienen. Mijn opleiding was gericht op onroerend goed en een jaar of zeven geleden heb ik daar mijn beroep van gemaakt. Ik werk voor een woningbouwvereniging/projectontwikkelaar en doe daar alles wat met verkoop te maken heeft. Op zich leuk en uitdagend, maar ik ben gebonden aan vaste tijden, een vast kantoor en wat me misschien nog wel het meest stoort: een vaste regio. Als je, zoals ik, gespecialiseerd bent in Den Haag, is het heel moeilijk om je ergens anders te vestigen. Daarbij ben ik iemand die zijn piek beleeft tussen 12 u 's middags en 2 u 's nachts. Niet echt kantoortijden dus.
Leuk om te horen (lezen) dat jij ook een volledig andere richting in bent geslagen!
Evert, begrijp me niet verkeerd, ik denk zeker niet dat het een fluitje van een cent is, vandaar ook deze 'oproep'. Als me hier aan ga wagen, wil ik heel goed weten wat ik doe, want het betekent voor mij een volwaardige HBO-opleiding volgen en als professional aan de slag. Want ik ben het roerend met je eens dat je enorm veel prutswerk tegenkomt. Ik wil mezelf niet voor schut zetten en pas beginnen als ik weet wat ik doe. Niets storender dan doe-het-zelvers die denken dat ze weten waar ze mee bezig zijn (zie diverse ondertitels en -misschien nog wel erger- vertalingen van amerikaanse boeken waarin je direct de originele zinnen herkent).
Als workaholic ben ik niet bang voor hard werken en deadlines, misschien juist wel voor die 80 uur. Zeker als je naar afgeleverd werk betaald krijgt, is dat heel verleidelijk natuurlijk, maar waarschijnlijk ook erg snel afgeleerd...
Zo, was een heel verhaal, maar zo'n belangrijke stap wil ik uiteraard goed afwegen. Heel blij dat jullie een beetje met me willen meedenken! ▲ Collapse
| | | |
Neco (X)
Local time: 02:26
Dutch to Turkish
+ ...
| Het zou kunnen maar ik kan nog niet van leven. | Jan 19, 2005 |
Evert DELOOF-SYS wrote:
Ik ga hier nu niet herhalen wat m'n collega's al meldden, maar ik wil hier wel 'brutaal' bevestigen dat het uiteraard kan. Zonder vertaalwerk was ik wellicht al jaren dood & begraven.
Wat me wel van het brutale hart moet is het feit dat het lijkt alsof je zegt dat vertalen een fluitje van een cent is.
Het mag dan al een hobby zijn (great!), vergeet niet dat het wel een en ander van je vergt.
Te beginnen bij een goede kennis van jezelf en een erg goede beheersing van de bron- en doeltalen + het talent/de wil en de discipline om individueel te kunnen werken.
Ik vertaal al jaren en regelmatig besteed ik ook werk uit.
Ik kan hier openlijk melden dat wat ik soms onder ogen krijg onvoorstelbaar slecht is en dat ik waarschijnlijk al een boekje kan volschrijven over de kemels die ik hier te lezen kreeg.
Ik heb het dan eventjes niet over die andere vertaalmantra die niet geschonden mag worden: a deadline is a deadline is a deadline.
Ik heb het hier ook niet over occasionele foutjes (die maken we allemaal) en zelfs niet over een iets minder goede vertaling (we hebben allemaal wel eens een minder dagje, alhoewel...), maar wel over teksten die bulken van de fouten, op zowat alle vlakken (inhoud/terminologie, stijl, spelling, structuur, interpunctie,...).
Bezint eer gij begint, dus, i.e. neem geen opdrachten aan die je niet aankunt.
Ik ben zelf al in dat bedje ziek geweest en geloof me vrij, je kunt dit maar beter mijden.
En uiteraard moet je bereid zijn om soms erg lange uren te kloppen, uiteraard zijn de tarieven niet altijd wat je ervan gehoopt had, uiteraard heb je soms absoluut geen zin om te werken als de zon aan zo'n 35° aan ons firmamentje schijnt, maar het kan ook absoluut fantastisch zijn:
je leert erg veel bij (dus als Helen een nieuwsgierig Aagje is, dan is dat mooi meegenomen), je bepaalt doorgaans zelf je werkuren (alhoewel dat soms best kan tegenvallen; voor je het weet klop je makkelijk 80 uren per week omdat je niet 'nee' kunt zeggen), je gaat op reis als je dat zelf wilt (buiten het vakantieseizoen b.v.), je zegt dat je te veel werk hebt als je zin hebt om eventjes niets te doen, je hebt geen vervelende bazen, je hoeft geen kantoren te delen met 100 anderen waarvan 32 etterbakken, je eet wanneer je wilt, je slaapt wanneer je wilt, en als je goed en veel werk aflevert kun je inderdaad een erg mooie boterham verdienen.
De spreekwoordelijke medaille en de twee kanten, dus.
| | | |
| Ik ben het eens met de anderen | Jan 20, 2005 |
Vertalen kan leiden tot een goed bestaan, maar je moet realistisch blijven. De realiteit is dat er een groot tekort is aan vertalers, terwijl er tegelijk massa's afgestudeerde vertalers omkomen van de honger.
Als geld belangrijk is, dan begin je er waarschijnlijk beter niet aan. Vertaalwerk kan financieel zeker lonend zijn, maar ik denk dat de meeste vertalers je zullen vertellen dat het wel een tijdje duurt voor je een echt inkomen opbouwt. Vandaag beginnen en hopen dat je er lenin... See more Vertalen kan leiden tot een goed bestaan, maar je moet realistisch blijven. De realiteit is dat er een groot tekort is aan vertalers, terwijl er tegelijk massa's afgestudeerde vertalers omkomen van de honger.
Als geld belangrijk is, dan begin je er waarschijnlijk beter niet aan. Vertaalwerk kan financieel zeker lonend zijn, maar ik denk dat de meeste vertalers je zullen vertellen dat het wel een tijdje duurt voor je een echt inkomen opbouwt. Vandaag beginnen en hopen dat je er leningen gaat mee afbetalen, is meer dan waarschijnlijk niet meer dan een zoete illusie. Als beginner moet je jezelf bewijzen, en klanten verwachten ervaring en deskundigheid. Het is heel moeilijk ervaring op te doen als je van niemand de kans krijgt. Dat is niet leuk, maar het is wel waar.
Nog altijd veel te veel mensen denken dat een vertaler niet hoeft te begrijpen wat er staat. Een vertaler wordt gezien als een soort typist. Helaas helpen veel zelfverklaarde vertalers, gediplomeerde of andere, mee aan het opbouwen van dit imago.
Bezint eer gij begint. Ken uzelf. Als je de madeleine van Proust vertaalt naar dubbelzoute drop, dan heb je een (nogal grove) fout gemaakt. But who cares? Je maakt jezelf mogelijk belachelijk, maar verder heeft de wereld er geen last van. Je riskeert zelfs dat de critici je vertaling "origineel en fris" gaan vinden. Maar wee je gebeente als je een grammaticale fout maakt, dan hang je.
Als je in een medische tekst echter erythrocyte vertaalt naar bloedplaatje, dan heb je een ernstig probleem. Veel te vaak gebruiken vertalers, ongehinderd door enige kennis van zaken, een woord dat "past", in plaats van het juiste woord. Taalkennis is zeker belangrijk, maar kennis van het onderwerp is oneindig veel belangrijker. Bij een medische vertaling ter voorbereiding van een levensreddende operatie zal niemand je kwalijk nemen dat je een dt-foutje hebt gemaakt of een tante Betje hebt geconstrueerd. Maar als de patiënt dankzij jouw prestaties zijn laatste adem uitblaast, dan mag je je aan moeilijkheden verwachten. Terecht, denk ik.
Het is zeker zo dat alle begin moeilijk is en dat hard en lang werken "erbij hoort". Maar ook hier moet je je goed bezinnen. Het beeld van de man/vrouw die 20 uur per dag aan zijn/haar werktafel zit, is heel romantisch. De "uitgeputte" workaholic die zijn das scheef trekt, zich een stevige whisky inschenkt en direct zichtbaar opkikkert om dan weer tot in de vroege uurtjes aan de slag te gaan, is leuk in de film. Het wordt echter een stuk minder romantisch en heel wat onleuker als je al verschillende dagen niet meer dan een uur of twee hebt geslapen en er nog maar eens een belangrijke vertaling binnenkomt waarvoor de deadline eergisteren al is verstreken. Je kunt een opdracht altijd weigeren als je geen zin hebt om te werken, maar het weigeren van opdrachten, staat niet bekend als een goede methode om een trouwe klantenkring op te bouwen.
Het klinkt heel mooi: als zelfstandige ben je je eigen baas. Je bepaalt zelf wanneer je eet, slaapt, werkt, en welke tarieven je vraagt.
50 EUR vragen per woord, of 750 EUR per uur, is heel makkelijk, maar het aantal keren dat mijn klanten dat ook hebben betaald, is echt niet hoog te noemen.
Het voordeel van een vertaler is dat hij geen investeringen heeft. Dat hoor je ook vaak. Dat kan tot op zekere hoogte het geval zijn voor wie pulp vertaalt, een oude afgedankte computer is dan meer dan genoeg, maar dat is sweatshop werk dat maar bitter weinig voldoening en zo mogelijk nog minder pecunia oplevert. Wie literatuur vertaalt, kan misschien nog volstaan met les grands dictionnaires classiques, maar als je wetenschappelijke of zelfs financiële vertalingen maakt, dan kom je er al heel snel achter dat de investeringen in tijdschriften, boeken en andere informatie een flinke deuk maken in je budget. En, o ja, niemand betaalt je voor al die talloze uren dat je met je neus in de wetenschappelijke literatuur zit te snuffelen. Het tarief dat je voor je vertalingen vraagt, moet dat allemaal dekken. En wanneer vind je de tijd?
Daarnaast moet je rekening houden met andere valkuilen die niet noodzakelijk alleen voor vertalers gelden. Wanneer je thuis werkt, denken veel mensen (zoals je familie) dat je niet werkt en altijd beschikbaar bent. Als je hen duidelijk maakt dat je aan het werk bent en geen tijd voor hen hebt, dan kan dat tot heel wat problemen leiden.
Je kunt ook plotseling ontdekken dat je hopen vrienden hebt die allemaal wel een tekstje te vertalen hebben, gratis natuurlijk, het zijn toch vrienden? Dat is niet het soort klanten waar je van in leven blijft. Mijn mamaatje verwondert er zich telkens weer over dat ik niet heppie ben met de klanten die ze naar me stuurt. "Een stoem vertoaliengske", "het is maar een klein tekstje", "het zijn vrienden, dat is toch het minste dat je kunt doen"... Ik vraag dan steevast of die vrienden mijn huur gaan betalen, wat dan weer het commentaar uitlokt dat ik hardvochtig en inhalig ben.
Ik heb dat zelf opgelost door nooit nog de telefoon op te nemen. Op mijn kaartje staat alleen een e-mailadres, geen postadres, geen telefoonnummer. Dat stuurt een sterk signaal, maar niet noodzakelijk het signaal dat je als beginner de wereld in wilt sturen. Als beginner ben je maar beter zo bereikbaar mogelijk, ondanks alle tijdverlies dat zoiets met zich meebrengt.
O, voor je het verkeerd begrijpt: voor mijn bestaande klanten ben ik constant bereikbaar, dag en nacht, 7 dagen op 7, 366 dagen per schrikkeljaar.
Je moet ook rekening houden met het feit dat niemand je betaalt wanneer je ziek bent, als zelfstandige is je gezellig ziekjes voelen en het een dagje ervan te nemen, geen echte optie. En dan hoop je maar dat je je pols niet breekt, of dat je niet allerlei enge ziekten krijgt waardoor je niet kunt werken. De kosten voor ziekteverzekering, pensioen, belastingen,... moet je allemaal zelf betalen. Voor veel werknemers die zich als zelfstandige vestigen, is dit vaak een pijnlijk ontwaken, zeker als ze hun hele leven lang de klassieke sprookjes over de rijke zelfstandige hebben geloofd. Zelfstandigen zijn heel kwetsbaar, dat hoort bij de pret.
Begrijp het niet verkeerd, het beroep van vertaler is een fantastisch beroep. Had ik dat vroeger geweten, dan had ik er veel vroeger mijn hoofdberoep van gemaakt. Ik geniet elke dag van elk moment. Ik doe het dolgraag. Het is intellectueel heel bevredigend, veel van de vertalingen die ik maak, gaan over lopend wetenschappelijk onderzoek, productiemethodes in de farmaceutische industrie, heelkundige ingrepen... Financiële vertalingen zijn waanzinnig tof, zij het niet om dezelfde redenen. Ik schrijf (en dat is natuurlijk geen vertaalwerk) boeken over computeronderwerpen, één van mijn oudste liefdes en ik heb heel leuk haaitek speelgoed (dat ik allemaal gebruik voor het werk).
Ik heb geen auto nodig en als ik ergens heen ga waar het openbaar vervoer me niet snel en efficiënt brengt, dan neem ik wel een taxi.
Ik neem bijna elke dag de computer mee op wandel en ga eten in één van de duizenden restaurants in Toronto. Terwijl ik wacht tot ze het brengen, zit ik wat te werken. Ik ga bijna elke dag voor koffie naar de Delta Chelsea in mijn buurt, voor heerlijk verse donuts bij Tim Horton's, of zit gezellig groene thee te slurpen aan mijn werktafel terwijl ik buiten de zielepoten met hun dikke SUV's in de file zie staan.
Zoals vanochtend. Min 10C in Toronto, 10 cm sneeuw, waarschijnlijk een hoop meer in de suburbs, met alle ongevallen, vertragingen en opstoppingen vandien. Een lange file auto's op Carlton Street, met mensen die extra vroeg zijn opgestaan vanwege de sneeuw, terwijl ik een extra kopje thee neem.
Ik heb geen stress, niet de minste. Deadlines, dat wel, maar geen stress.
Het leven kan echt heel mooi zijn, een leven dat ik betaal met de opbrengst van mijn vertaalwerk, een leven dat ik iedereen toewens, in de wetenschap dat het helaas niet voor iedereen is weggelegd.
[Edited at 2005-01-20 01:22] ▲ Collapse
| | |
|
|
|
| Bedankt Bart | Jan 20, 2005 |
Je neemt/nam me de woorden uit de mond !
Wie biedt meer van dat fraais?
Wordt het hier dan misschien ooit nog eens echt gezellig...
Dergelijke getuigenissen, of hoe mag ik je relaas/wedervaren/ervaringen omschrijven, zijn goud waard.
| | | |
Nicolette Ri (X)
Local time: 01:26
French to Dutch
+ ...
| Nou, ik niet hoor | Jan 20, 2005 |
Wat me hierboven opvalt, is dat bovenstaande heren niet alleen blijkbaar behoorlijk veel in hun mars hebben, maar vooral dat het héren zijn. Ik ben wel jaloers op al die mannen die zomaar de hele dag, en zelfs 's nachts, kortom wanneer ze willen aan hun geliefde vak kunnen besteden. Die zomaar kunnen gaan wandelen met hun laptop. Die geen kinderen bij hun huiswerk hoeven te helpen of te koken. Toch ben ik geen huisvrouw-voor-wie-het-vertalen-een-hobby-is maar een fulltime vertaler die vorig jaa... See more Wat me hierboven opvalt, is dat bovenstaande heren niet alleen blijkbaar behoorlijk veel in hun mars hebben, maar vooral dat het héren zijn. Ik ben wel jaloers op al die mannen die zomaar de hele dag, en zelfs 's nachts, kortom wanneer ze willen aan hun geliefde vak kunnen besteden. Die zomaar kunnen gaan wandelen met hun laptop. Die geen kinderen bij hun huiswerk hoeven te helpen of te koken. Toch ben ik geen huisvrouw-voor-wie-het-vertalen-een-hobby-is maar een fulltime vertaler die vorig jaar voor het eerst sinds een jaar of tien uit de kosten is gekomen en er een redelijk, volledig inkomen aan heeft overgehouden. Vlees bij de spinazie. Maar een gezin ervan onderhouden, nee. Korte beschrijving van de situatie: na een heleboel dingen gedaan te hebben, waaronder vier jaar bij een vertaal/tekstverwerkingsburo, ben ik voor mezelf begonnen en heb jarenlang een vette boterham verdiend aan tekstverwerken (dat was in de tijd dat vertalers met Wordstar/WordPerfect werkten en de klanten Word of of Pagemaker wilden, en aangezien deze programma's maar matig compatibel waren, moesten de teksten en tabellen overgezet worden). Nu iedereen gelijk op de brontekst werkt, nu de klanten zelf de presentatie verzorgen en het moeilijke layoutwerk door de drukker gedaan wordt, sinds mijn vriendin en assistente het heeft laten afweten (ze deed gewoon op een gegeven ogenblik niks meer!! en ik zat 9 maanden zwanger voor twee te werken!!), sinds ik kort na elkaar twee kinderen heb gekregen en mijn twee grote layoutklanten interne oplossingen hebben gevonden (lees: dat mens met die twee kleine kinderen kan toch niks meer doen), heb ik mij dus op het vertalen gestort en moest dus ijlings een nieuwe klantenkring opbouwen. Daar heb ik het volgende van geleerd:
- zoals boven gezegd kost het opbouwen van een klantenkring een paar jaar. In de loop van het derde jaar moet ongeveer duidelijk zijn of de zaak rendabel is of niet. Zo niet dan kan je beter ophouden.
- je moet inderdaad zorgen voor je eigen sociale lasten en verzekeringen. Tenzij je natuurlijk een man hebt die dat allemaal voor je betaalt of als je toch al in het ziekenfonds zit. Naar gelang het land gaat daar een derde of de helft van je omzet inzitten.
- ga niet in zee met vrienden of familie. Je moet het allemaal zelf klaren.
- omring je met deskundig advies. Een boekhouder die wat van belasting afweet is van onschatbare waarde.
- vertalen is zeer conjunctuurgevoelig. 11 september heeft bij mij een groot gat geslagen, en nu zitten we met de lage dollarprijs (of de hoge euro, 't is maar hoe je 't opvat)
- een derde van de tijd die je werkt gaat op aan administratie, telefoontjes, uitschrijven van offertes en rekeningen, probleempjez op de computer en andere stomme zaken (dus ruim twee uur van een achturige werkdag).
- neem geen kinderen. Of neem een oppas.
Dat was het. Oja nog een kleinigheidje, sluit een los toetsenbord en muis aan op je laptop, véééél comfortabeler, en vergeet een goede stoel niet. ▲ Collapse
| | | |
| Bedankt voor de lieve reactie, Evert. | Jan 20, 2005 |
Om ook maar eens de brutale uit te hangen, lijkt vertalen me op het eerste gezicht helemaal niets voor Hella V. Het beroep van zelfstandig vertaler is een veeleisend en intellectueel beroep. Je kiest ervoor omdat je het graag doet, niet omdat het veel opbrengt. Als opbrengst belangrijk is, kies je volgens mij beter een commercieel beroep zonder intellectuele uitdagingen.
[Edited at 2005-01-20 08:02]
| | | |
Nicolette Ri (X)
Local time: 01:26
French to Dutch
+ ...
Evert DELOOF-SYS wrote: Je neemt/nam me de woorden uit de mond !
Hè, bah.
Wie biedt meer van dat fraais?
Wordt het hier dan misschien ooit nog eens echt gezellig...
Is het hier niet gezellig dan? Sommige vragen zijn inspirerender dan andere. Gek, dat hier geen antwoord op gekomen is, maar misschien kwam dat door de feestdagen:
http://www.proz.com/topic/27322
Bart ga vooral door met stukjes schrijven, en Evert met het posten van nuttige links. Het wordt zeer gewaardeerd, zelfs als er niet direct antwoord op komt.
| | |
|
|
|
| Iedereen kan vertaler worden, maar niet iedereen kan vertalen | Jan 20, 2005 |
Bart B. Van Bockstaele wrote:
Het beroep van zelfstandig vertaler is een veeleisend en intellectueel beroep. Je kiest ervoor omdat je het graag doet, niet omdat het veel opbrengt. Als opbrengst belangrijk is, kies je volgens mij beter een commercieel beroep zonder intellectuele uitdagingen. Precies, je kan goed verdienen als je van je beroep houdt en permanent heel veeleisend bent voor jezelf, niet als je vooral een zo groot mogelijk volume wil produceren. Uiteindelijk komen je klanten bij je terug voor je kwaliteit, niet voor je kwantiteit.
Ik moet ook Evert gelijk geven: de dingen die je te lezen krijgt van andere vertalers, zijn soms verschrikkelijk. Een grondige taalopleiding lijkt me toch een minimum, Helga, want ik heb niet de indruk dat je een taalkundige opleiding hebt? Er zijn al genoeg vertalers die ooit wat Engels gehad hebben op school en denken dat ze dus kunnen vertalen...
| | | |
Nicolette Ri (X)
Local time: 01:26
French to Dutch
+ ...
Joeri Van Liefferinge (King Darling Communications) wrote:
Een grondige taalopleiding lijkt me toch een minimum, ...
En Henk dan? Ik ben het niet met je eens, er zijn een heleboel goede vertalers zonder specifieke taalopleiding. Technici heb je ook nodig. Eén van de beste vertalers die ik ooit gekend heb was een Pool, een technicus die naar het Engels toe vertaalde (en pas op dertigjarige leeftijd Engels geleerd had). En het werk dat ik op het ogenblik zit te doen kan net zo goed gedaan worden door een nauwkeurige secretaresse. Wel ben ik het met je eens dat je af en toe verschrikkelijke dingen ziet, maar die zijn net zo goed afkomstig van vertalers met een taalopleiding. Een meer dan normale belangstelling voor taal is wel noodzakelijk; evenals een specialisatie en een hoop lef. En verder zijn we allemaal ergens op een gegeven ogenblik begonnen en hebben vast een heleboel fouten gemaakt die we nu vergeten zijn. (ik moet er niet aan denken, één van mijn eerste vertalingen was 100 blz. loodzwaar administratieve taal in de telecommunicatiesector naar het Frans toe, hoe heb ik dat gedurfd. De klant, een ministerie, was nog blij ook).
[Edited at 2005-01-20 10:03]
| | | |
| de spreekwoordelijke medaille en de twee kanten, Nicolette | Jan 20, 2005 |
Nicolette Richy wrote:
Wat me hierboven opvalt, is dat bovenstaande heren niet alleen blijkbaar behoorlijk veel in hun mars hebben, maar vooral dat het héren zijn. Ik ben wel jaloers op al die mannen die zomaar de hele dag, en zelfs 's nachts, kortom wanneer ze willen aan hun geliefde vak kunnen besteden. Die zomaar kunnen gaan wandelen met hun laptop. Die geen kinderen bij hun huiswerk hoeven te helpen of te koken. Toch ben ik geen huisvrouw-voor-wie-het-vertalen-een-hobby-is maar een fulltime vertaler die vorig jaar voor het eerst sinds een jaar of tien uit de kosten is gekomen en er een redelijk, volledig inkomen aan heeft overgehouden. Vlees bij de spinazie. Maar een gezin ervan onderhouden, nee. Korte beschrijving van de situatie: na een heleboel dingen gedaan te hebben, waaronder vier jaar bij een vertaal/tekstverwerkingsburo, ben ik voor mezelf begonnen en heb jarenlang een vette boterham verdiend aan tekstverwerken (dat was in de tijd dat vertalers met Wordstar/WordPerfect werkten en de klanten Word of of Pagemaker wilden, en aangezien deze programma's maar matig compatibel waren, moesten de teksten en tabellen overgezet worden). Nu iedereen gelijk op de brontekst werkt, nu de klanten zelf de presentatie verzorgen en het moeilijke layoutwerk door de drukker gedaan wordt, sinds mijn vriendin en assistente het heeft laten afweten (ze deed gewoon op een gegeven ogenblik niks meer!! en ik zat 9 maanden zwanger voor twee te werken!!), sinds ik kort na elkaar twee kinderen heb gekregen en mijn twee grote layoutklanten interne oplossingen hebben gevonden (lees: dat mens met die twee kleine kinderen kan toch niks meer doen), heb ik mij dus op het vertalen gestort en moest dus ijlings een nieuwe klantenkring opbouwen. Daar heb ik het volgende van geleerd:
- zoals boven gezegd kost het opbouwen van een klantenkring een paar jaar. In de loop van het derde jaar moet ongeveer duidelijk zijn of de zaak rendabel is of niet. Zo niet dan kan je beter ophouden.
- je moet inderdaad zorgen voor je eigen sociale lasten en verzekeringen. Tenzij je natuurlijk een man hebt die dat allemaal voor je betaalt of als je toch al in het ziekenfonds zit. Naar gelang het land gaat daar een derde of de helft van je omzet inzitten.
- ga niet in zee met vrienden of familie. Je moet het allemaal zelf klaren.
- omring je met deskundig advies. Een boekhouder die wat van belasting afweet is van onschatbare waarde.
- vertalen is zeer conjunctuurgevoelig. 11 september heeft bij mij een groot gat geslagen, en nu zitten we met de lage dollarprijs (of de hoge euro, 't is maar hoe je 't opvat)
- een derde van de tijd die je werkt gaat op aan administratie, telefoontjes, uitschrijven van offertes en rekeningen, probleempjez op de computer en andere stomme zaken (dus ruim twee uur van een achturige werkdag).
- neem geen kinderen. Of neem een oppas.
Dat was het. Oja nog een kleinigheidje, sluit een los toetsenbord en muis aan op je laptop, véééél comfortabeler, en vergeet een goede stoel niet.
Nicolette, je kunt hier toch niet verwachten dat we ons hele leven neerpennen?
Ik bespeur in je relaas nogal wat frustraties.
Je kunt toch niet verwachten dat je al meteen, Bart achterna, 'leningen kunt gaan afbetalen' als je pas begint, of als je nog niet lang vertaler/vertaalster bent?
Dat geldt trouwens voor de meeste beroepen.
Ik wil(de) alleen maar wijzen op het feit dat vertalen niet zomaar een bezigheid is (of kan/mag zijn) en erg veel van een mens vergt (zoals je zelf al aangeeft), of je nu een heer dan wel een dame bent.
Ik ken nog wel wat mensen die én kinderen hebben én zeer behoorlijk overleven van hun vertaalwerk. Vraag maar aan o.m. Joeri.
En ik ken ook wel wat heren vertalers die koken, wassen en plassen. En de meeste zelfstandigen met kinderen hebben inderdaad vroeg of laat nood aan een kinderoppas.
Als ik nu de 'luxe' heb 's nachts aan het werk te kunnen zijn betekent dit nog dit niet dat het leven hier nog niet heeft toegeslagen of dat er geen bekommernissen zouden zijn...
Misschien kan dit wel wat te maken hebben met het feit dat ik nogal veel werk heb en dat ik nogal wat klanten heb in tijdzones die niet overeenkomen met de onze. En dat een mens afspraken maakt...
Al bij al kan ik alleen maar beamen dat je wél van vertalen kunt leven, en heel behoorlijk zelfs als je goed werk aflevert en veel werkt, en zolang je maar bereid bent om niet te tellen hoeveel je eigenlijk per uur verdient. Of krijgt. Want ook hier geldt dat de meesten veel verdienen, maar het niet krijgen.
Laat maar meteen duidelijk zijn dat ik het niet zou redden met 38 uren per week, want er komt inderdaad heel wat meer bijkijken.
In de eerste plaats moet je uiteraard al werk zien te krijgen.
Ik ga akkoord met Joeri dat een goede (taal-)opleiding daarbij zeker helpt. En dat je van nature uit redelijk weetgierig moet zijn.
De verhaaltjes over schitterende vertalers zonder enige vertaalopleiding zijn ontroerend, maar ik ken helaas niet erg veel vertalers die het met een dergelijk curriculum hebben kunnen redden. Maar ze zijn er, heel zeker! Laat het hier evenwel niet gezegd worden dat het allemaal stuk voor stuk witte raven zijn. Want dat zijn de meesten niet.
Ik heb trouwens de indruk dat we hier soms wel eens vergeten dat er ook nog vertalers/linguïsten rondlopen die niet uit het Frans of het Engels vertalen.
Ik kan je verzekeren dat vertalen uit het Italiaans of Chinees of Russisch ook wel wat opleiding vergt, dat je het niet redt als je niet jarenlang eerst die taal hebt gestudeerd of er niet jarenlang bent door omringd. En ik vermoed dat dit voor de meeste talen geldt.
En verder, ik heb het grote (on)geluk in België te wonen waar de belastingdruk tot de absolute wereldtop behoort. Soms kan dit behoorlijk tegenvallen.
Kortom, je denkt maar beter twee keer na voor je zelfstandig aan de slag gaat. Of dat nu als vertaler/vertaalster is of als consulent of whatever, doet eigenlijk weinig terzake.
Evert, die doorgaans alleen op wandel gaat met z'n hond, niet met z'n laptop, want hij heeft er geen en wil er voorlopig ook geen.
[Edited at 2005-01-20 13:02]
| | | |
| Pages in topic: [1 2 3 4] > |
Login to reply/comment 
