Offerte met doeltekst of brontekst (Spaans/Nederlands/Engels) Thread poster: adremco
|
|---|
adremco
Local time: 08:12
English to Dutch
+ ...
Hoi,
Ik vertaal NL-EN en andersom en gebruik zelf altijd de brontekst bij het maken van een offerte. Een opdrachtgever vroeg mij net of ik wist of dit altijd zo was. Hij zit blijkbaar met een tekst die van het Engels naar het Spaans vertaald moet worden, waarbij de kandidaat een offerte met gebruik van doeltekst wil opgeven. Volgens mij is brontekst standaard, zei ik. Maar is dat eigenlijk wel zo? Of verschilt het per taal?
Dank!
Remco
| | | |
Volgens mij is brontekst standaard, zei ik. Maar is dat eigenlijk wel zo? Of verschilt het per taal? We leven in een vrije wereld, en het verschilt dus. Ik gebruikte vroeger altijd de doeltaal, omdat de bron vaak gedrukt was, of gefaxt en ik mijn tijd niet ga verknoeien met woordjes tellen.
Als de bron telbaar is, dan maakt het wat mij betreft niet uit.
| | | |
Saskia Steur (X) 
Local time: 07:12
English to Dutch
+ ...
In mijn ervaring is het een eigen keuze. Ik ken vertalers en/of vertaalbureaus die alles met een uurtarief aangeven, maar ook die uitsluitend in doeltaal rekenen, of juist in brontaal.
Ik offreer het liefst een woordtarief brontaal, omdat ik dat het klantvriendelijkst vind.
Klanten weten zo van tevoren precies wat ze gaan betalen.
My two cents...
Groeten,
Saskia
| | | |
Henk Peelen
Netherlands
Local time: 07:12
Member (2002)
German to Dutch
+ ...
SITE LOCALIZER | Ik ga steeds meer naar brontaaltarieven en -telling: duidelijker voor de klant | Nov 2, 2009 |
Doeltaal vind ik het meest logisch, maar de klanten willen vaak een exacte prijs horen. Ik liet hen dan altijd de keus uit:
- doeltaal
- brontaal, maar dan 20% hoger tarief dan doeltaal
Een aantal klanten kon die keuzevrijheid erg waarderen, maar in het geheel genomen profileer je je op deze manier minder resolutt, dus stap ik over naar de presentatie met brontaaltarieven en offrering met brontaaltelling.
| | |
|
|
|
| Doet vast niemand meer. | Nov 2, 2009 |
Vroeger (dat doet nu vast niemand meer ) was het bij vertaalbureaus niet ongebruikelijk om de vertalers van een tekst die naar meerdere talen, bv. in het Engels, Duits en Frans moest worden vertaald, de brontaal-telling te betalen, en de klant 3 x de telling van het Frans (dat loopt ca. 20 % uit) in rekening te stellen. Omdat het voor de klanten anders niet te snappen was, schijnt het. Ik ben er zelfs ooit achter gekomen dat een opd... See more Vroeger (dat doet nu vast niemand meer) was het bij vertaalbureaus niet ongebruikelijk om de vertalers van een tekst die naar meerdere talen, bv. in het Engels, Duits en Frans moest worden vertaald, de brontaal-telling te betalen, en de klant 3 x de telling van het Frans (dat loopt ca. 20 % uit) in rekening te stellen. Omdat het voor de klanten anders niet te snappen was, schijnt het. Ik ben er zelfs ooit achter gekomen dat een opdrachtgever de vertalers Duits doeltaal betaalde (want dat wordt vaak 10 % minder), en EN en FR de brontaal. Verder was het ook heel gebruikelijk de vertalers een exakte telling te betalen, en de klanten een afgeronde telling (bv. onder de 100 woorden op 10 woorden afgerond, en van 1000 tot 10.000 woorden op 100 woorden afgerond). Dat heet dan optimalisering van de marges. Groetjes, Susanne ▲ Collapse
| | | |
NMR (X)
France
Local time: 07:12
French to Dutch
+ ...
Was het aantal woorden in de doeltaal gewoon. Je mocht immers alleen het geleverde factureren! Het was dan ook niet vreemd dat een klant in het ene talenpaar meer woorden kreeg en betaalde dan in het andere.
Je had alleen een probleem op het ogenblik dat je een prijsopgave moest maken, want je moest de klant dan uitleggen dat Engels in sommige andere talen 20% zou gaan uitdijen en dat hij dus niet 1000 woorden op de rekening zou krijgen maar 1200. Dus dan deden we een prijsopgave voor 1200... See more Was het aantal woorden in de doeltaal gewoon. Je mocht immers alleen het geleverde factureren! Het was dan ook niet vreemd dat een klant in het ene talenpaar meer woorden kreeg en betaalde dan in het andere.
Je had alleen een probleem op het ogenblik dat je een prijsopgave moest maken, want je moest de klant dan uitleggen dat Engels in sommige andere talen 20% zou gaan uitdijen en dat hij dus niet 1000 woorden op de rekening zou krijgen maar 1200. Dus dan deden we een prijsopgave voor 1200 met nog een schepje daarbovenop voor eventualiteiten.
Het bureau waar ik werkte rekende voor de klanten altijd het aantal woorden in het Frans, ongeacht de vertaalrichting, zelfs als dat Engels-Chinees was (oftewel 20% meer dan het Engels). Wat voor wettelijke draai ze daaraan gaven weet ik niet meer. De klanten die dit accepteerden waren natuurlijk preferred clients en werden toen al regelmatig bewerkt met spam.
Om deze reden van onduidelijkheid én omdat we software hebben die het aantal bronwoorden telt, zijn de meeste mensen nou wel overgegaan tot het maken van prijsopgaven (en dus ook de facturen) per bronwoord. De mensen die vanuit het Engels naar bijv. het Nederlands of het Frans vertalen zijn daar in het algemeen aan voorbijgegaan, maar alleen al deze verandering van manier van tellen hield een daling van je inkomen van 20% in, tenzij je je je tarief met 20% verhoogde. Zelf vertaal ik vanuit het Engels en vanuit het Frans, en ik moet zeggen dat ik het verschil merk. En dus liever vanuit het Frans vertaal.
Ben ook het soort grapjes dat Susanne noemt tegengekomen: naar boven afronden, de vertaler een Engelse tekst geven terwijl de oorspronkelijke tekst een Franse is, de klant een andere wordcount laten betalen dan de telling van de vertaler, enz. enz. Als het niet uit de lengte komt moet het uit de breedte komen. En het is eigenlijk ook onze eigen schuld, een vertaler is toch geen kruidenier?
[Modifié le 2009-11-02 15:50 GMT] ▲ Collapse
| | | |
Login to reply/comment 
