A new ProZ.com translation contests interface is currently in development, and a preview contest is underway. Click here to visit the new interface »

Previous ProZ.com translation contests

German » Greek - 1 finalists


"Bunte Ware" aus SPIEGEL Nr. 27/1994, Seite 172. 366 words
Es war, als hätten sich die Chronisten des weißen Sports gemeinschaftlich verschworen. Seit Monaten bemängelten sie die Austauschbarkeit der Gesichter, das Einerlei des aufgeblähten Terminkalenders, die Reizarmut der Kraftspielerei und den Verschleiß der Kinderstars. Besorgt fragte das US-Blatt Sports Illustrated: "Stirbt Tennis?"

Nicht in Wimbledon. Wie eine Frischzellenkur verhalfen die zwei Wochen im All England Lawn Tennis & Croquet Club der müden Tennisszene wieder zu Vitalität und Schlagzeilen. Auf dem acht Millimeter kurz geschorenen, von werbefreien Banden umrahmten Grün wird eine Tenniswelt präsentiert, in der die Zeit stehengeblieben scheint.

Die ehrwürdige Traditionsveranstaltung im Londoner Südwesten bietet eine perfekte Unterhaltungsshow: Hier wird nicht einfach aufgeschlagen, hier wird Tennis inszeniert. Die Zuschauer, weiß Wimbledon-Held Boris Becker, "wollen nicht nur eine gute Vorhand, sondern eine Aufführung sehen".

Während die zahllosen Turniere von Tokio bis Indian Wells dröge Beliebigkeit ausstrahlen, wirkt der artige Knicks einer Martina Navratilova vor der königlichen Loge wie ein einzigartiges, unverwechselbares Ritual. Und wenn die Organisatoren an jedem Morgen in fast religiöser Feierlichkeit die Namen der Prominenten in der "Royal Box" verkünden, ist dieses Schauspiel nicht nur ein höflicher Tribut an die Herzogin von Kent oder den Grafen von Harewood, sondern auch ein geschicktes Marketinginstrument.

Nirgendwo ist ein sportlicher Langweiler so leicht in einen Knüller zu wenden wie in Wimbledon. So nahmen die Engländer das sensationelle Ausscheiden von Steffi Graf nur beiläufig hin. In deren Bezwingerin, Lori McNeil, 30, fanden sie rasch den Stoff für rührselige Heldengeschichten: Der Vater der dunkelhäutigen Amerikanerin, ein ehemaliger Footballprofi, hatte sich umgebracht. Als sich Lori McNeil nun bis ins Halbfinale vorkämpfte, feierten die Zeitungen sie als "Vorzeigemodell" (Daily Telegraph) einer frustrierten Generation, die Sport zur Flucht aus dem Ghetto nutzt.

Auch Michael Stichs Debakel in der ersten Runde war schon am selben Tag vergessen. London sprach nur noch über den Körper von Andre Agassi. Der langmähnige Amerikaner hatte nach dem Spiel das verschwitzte Sporthemd ausgezogen und ins Publikum geworfen. Teenager kreischten, Fotografen jagten meterweise Zelluloid durch, als Agassi seine teilrasierte Brust entblößte.

Agassis Haare, McNeils Leidensweg, Beckers Baby oder Navratilovas Freundinnen: England malt ein eigenes Bild vom Tennisspektakel. Geschichten und Gestalten, Skandale und Skurrilitäten werden zu einem Gesamtkunstwerk gemixt, bei dem das Serve and Volley nur noch am Rande interessiert.







Entry #1 - Points:
Julia Boerlin
Julia Boerlin
Switzerland
Ήταν λες και είχαν συνομωτήσει όλοι οι σχολιαστές του λευκού αθλήματος . Εδώ και μήνες επέκριναν την εναλλαξιμότητα των προσώπων, την μονοτονία στο φουσκωμένο ημερολόγιο, την έλλειψη ερεθισμάτων στο παιχνίδι με τη δύναμη και την φθορά των παιδιών-σταρ. Η αμερικάνικη εφημερίδα Σπόρτς Ιλουστρέιτεντ με αγωνία ρωτάει: "Πεθαίνει το τένις?»

Όχι στο Γουίμπλεντον. Σαν κυτταροθεραπεία οι δυο εβδομάδες στο Ώλ Ίγκλαντ Λων Τένις & Κρόκετ Κλαμπ βοήθησαν την κουρασμένη σκηνή του τένις να επανακτήσει την χαμένη ζωηράδα και να γράψει πρωτοσέλιδα. Στο κοντοκουρεμένο στα 8 χιλιοστά πράσινο, περιφραγμένο με μπάρες χωρίς διαφημίσεις, παρουσιάζεται ένας κόσμος του τένις όπου φαίνεται να έχει σταματήσει ο χρόνος.

Η αξιοσέβαστη παραδοσιακή εκδήλωση στα νοτιοδυτικά του Λονδίνου προσφέρει το τέλειο σώου ψυχαγωγίας: Εδώ δεν χτυπάνε απλά μπάλες, εδώ σκηνοθετείται το τένις. Οι θεατές, όπως ξέρει ο ήρωας του Γουίμπλεντον Μπόρις Μπέκερ, «δεν θέλουν απλά να δούνε καλό φόρχαντ, παράσταση θέλουν να δουν."

Ενώ τα ατελείωτα τουρνουά από το Τόκιο έως το Ίνδιαν Γουέλς δίνουν την αίσθηση αδιάφορης ομοιομορφίας, η ευγενική υπόκλιση μιας Μαρτίνας Ναβρατίλοβας μπροστά από το βασιλικό θεωρείο φαίνεται σαν μοναδική, ασύγκριτη τελετουργία. Και όταν οι διοργανωτές κάθε πρωί με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια ανακοινώνουν τα ονόματα των διάσημων στο "Ρόγιαλ μποξ", τότε αυτό το θέαμα δεν αποτελεί μόνο φόρο τιμής στην δούκισσα του Κέντ ή στον κόμη του Χέρβουντ, αλλά και έξυπνο εργαλείο μάρκετινγκ.

Πουθενά δεν μπορεί να μετατραπεί ένα αδιάφορο αθλητικό γεγονός τόσο εύκολα σε τρανταχτή επιτυχία όπως στο Γουίμπλεντον. Έτσι οι Άγγλοι ίσα που αντιλήφθηκαν τη παταγώδη αποχώρηση της Στέφι Γραφ. Στην Λόρι Μακνέιλ, 30, που τη νίκησε, βρήκαν γρήγορα υλικό για δακρύβρεχτες ηρωικές ιστορίες: Ο πατέρας της μελαψής Αμερικάνας, ένας πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, είχε αυτοκτονήσει. Όταν η Λόρι Μακνέιλ αγωνίστηκε λοιπόν και έφτασε στον ημιτελικό, οι εφημερίδες την γιόρταζαν ως «πρότυπο" (Ντέιλυ Τέλεγκραφ) μιας απογοητευμένης γενιάς που χρησιμοποιεί τον αθλητισμό για να δραπετεύσει από το Γκέτο.

Και η ήττα του Μίχαελ Στιχ στο πρώτο γύρο ξεχάστηκε την ίδια μέρα κιόλας. Το Λονδίνο συζητούσε πια μόνο για το σώμα του Άντρε Αγκασί. Ο Αμερικανός με τη μακριά χαίτη μετά τον αγώνα είχε βγάλει την ιδρωμένη αθλητική μπλούζα του και την είχε πετάξει στο κοινό. Τηνέιτζερ τσίριζαν, φωτογράφοι έκαιγαν μέτρα ολόκληρα από φιλμ καθώς ο Αγκασί ξεγύμνωσε το μισοξυρισμένο στήθος του.

Οι τρίχες του Αγκασί, η τραγωδία της ζωής της Μακνέιλ, το μωρό του Μπέκερ ή οι φιλενάδας της Ναβρατίλοβα: Η Αγγλία ζωγραφίζει την δική της εικόνα του θεάματος τένις.
Ιστορίες και φιγούρες, σκάνδαλα και εκκεντρικότητες ανακατεύονται σε ένα συνολικό έργο τέχνης, στο οποίο το Σερβ και το Βόλεϊ δεν παίζουν παρά δευτερεύοντες ρόλους.



« return to the contest overview



Translation contests
A fun way to take a break from your normal routine and test - and hone - your skills with colleagues.